deyfa

Hello, you have come here looking for the meaning of the word deyfa. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word deyfa, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say deyfa in singular and plural. Everything you need to know about the word deyfa you have here. The definition of the word deyfa will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofdeyfa, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Icelandic

Etymology

From Old Norse deyfa.

Pronunciation

Verb

deyfa (weak verb, third-person singular past indicative deyfði, supine deyft)

  1. to numb
  2. (medicine) to anesthetize

Conjugation

deyfa — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að deyfa
supine
(sagnbót) 		deyft
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		deyfandi
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég deyfi við deyfum present
(nútíð) 		ég deyfi við deyfum
þú deyfir þið deyfið þú deyfir þið deyfið
hann, hún, það deyfir þeir, þær, þau deyfa hann, hún, það deyfi þeir, þær, þau deyfi
past
(þátíð) 		ég deyfði við deyfðum past
(þátíð) 		ég deyfði við deyfðum
þú deyfðir þið deyfðuð þú deyfðir þið deyfðuð
hann, hún, það deyfði þeir, þær, þau deyfðu hann, hún, það deyfði þeir, þær, þau deyfðu
imperative
(boðháttur) 		deyf (þú) deyfið (þið)
Forms with appended personal pronoun
deyfðu deyfiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
deyfast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að deyfast
supine
(sagnbót) 		deyfst
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		deyfandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég deyfist við deyfumst present
(nútíð) 		ég deyfist við deyfumst
þú deyfist þið deyfist þú deyfist þið deyfist
hann, hún, það deyfist þeir, þær, þau deyfast hann, hún, það deyfist þeir, þær, þau deyfist
past
(þátíð) 		ég deyfðist við deyfðumst past
(þátíð) 		ég deyfðist við deyfðumst
þú deyfðist þið deyfðust þú deyfðist þið deyfðust
hann, hún, það deyfðist þeir, þær, þau deyfðust hann, hún, það deyfðist þeir, þær, þau deyfðust
imperative
(boðháttur) 		deyfst (þú) deyfist (þið)
Forms with appended personal pronoun
deyfstu deyfisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
deyfður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		deyfður deyfð deyft deyfðir deyfðar deyfð
accusative
(þolfall) 		deyfðan deyfða deyft deyfða deyfðar deyfð
dative
(þágufall) 		deyfðum deyfðri deyfðu deyfðum deyfðum deyfðum
genitive
(eignarfall) 		deyfðs deyfðrar deyfðs deyfðra deyfðra deyfðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		deyfði deyfða deyfða deyfðu deyfðu deyfðu
accusative
(þolfall) 		deyfða deyfðu deyfða deyfðu deyfðu deyfðu
dative
(þágufall) 		deyfða deyfðu deyfða deyfðu deyfðu deyfðu
genitive
(eignarfall) 		deyfða deyfðu deyfða deyfðu deyfðu deyfðu

Derived terms

Old Norse

Etymology

From daufr (“deaf”).

Verb

deyfa

  1. to make deaf, deafen

Conjugation

Conjugation of deyfa — active (weak class 1)
infinitive deyfa
present participle deyfandi
past participle deyfðr
indicative present past
1st-person singular deyfi deyfða
2nd-person singular deyfir deyfðir
3rd-person singular deyfir deyfði
1st-person plural deyfum deyfðum
2nd-person plural deyfið deyfðuð
3rd-person plural deyfa deyfðu
subjunctive present past
1st-person singular deyfa deyfða
2nd-person singular deyfir deyfðir
3rd-person singular deyfi deyfði
1st-person plural deyfim deyfðim
2nd-person plural deyfið deyfðið
3rd-person plural deyfi deyfði
imperative present
2nd-person singular deyf, deyfi
1st-person plural deyfum
2nd-person plural deyfið
Conjugation of deyfa — mediopassive (weak class 1)
infinitive deyfask
present participle deyfandisk
past participle deyfzk
indicative present past
1st-person singular deyfumk deyfðumk
2nd-person singular deyfisk deyfðisk
3rd-person singular deyfisk deyfðisk
1st-person plural deyfumsk deyfðumsk
2nd-person plural deyfizk deyfðuzk
3rd-person plural deyfask deyfðusk
subjunctive present past
1st-person singular deyfumk deyfðumk
2nd-person singular deyfisk deyfðisk
3rd-person singular deyfisk deyfðisk
1st-person plural deyfimsk deyfðimsk
2nd-person plural deyfizk deyfðizk
3rd-person plural deyfisk deyfðisk
imperative present
2nd-person singular deyfsk, deyfisk
1st-person plural deyfumsk
2nd-person plural deyfizk

Descendants

  • Icelandic: deyfa
  • Faroese: doyva
  • Norwegian Nynorsk: døyva

References

  • “deyfa”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
Wikious
Boobota
Sagapedia