From dicht (“closed”) + gaan (“to go”).
dichtgaan
Conjugation of dichtgaan (strong class 7, irregular, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | dichtgaan | |||
past singular | ging dicht | |||
past participle | dichtgegaan | |||
infinitive | dichtgaan | |||
gerund | dichtgaan n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | ga dicht | ging dicht | dichtga | dichtging |
2nd person sing. (jij) | gaat dicht, ga dicht2 | ging dicht | dichtgaat | dichtging |
2nd person sing. (u) | gaat dicht | ging dicht | dichtgaat | dichtging |
2nd person sing. (gij) | gaat dicht | gingt dicht | dichtgaat | dichtgingt |
3rd person singular | gaat dicht | ging dicht | dichtgaat | dichtging |
plural | gaan dicht | gingen dicht | dichtgaan | dichtgingen |
subjunctive sing.1 | ga dicht | ginge dicht | dichtga | dichtginge |
subjunctive plur.1 | gaan dicht | gingen dicht | dichtgaan | dichtgingen |
imperative sing. | ga dicht | |||
imperative plur.1 | gaat dicht | |||
participles | dichtgaand | dichtgegaan | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |