From Middle Dutch dierbaer. Equivalent to dier (“dear, precious”) + -baar (“-able, -worthy”), the former a dialectal form of duur.
dierbaar (comparative dierbaarder, superlative dierbaarst)
Declension of dierbaar | ||||
---|---|---|---|---|
uninflected | dierbaar | |||
inflected | dierbare | |||
comparative | dierbaarder | |||
positive | comparative | superlative | ||
predicative/adverbial | dierbaar | dierbaarder | het dierbaarst het dierbaarste | |
indefinite | m./f. sing. | dierbare | dierbaardere | dierbaarste |
n. sing. | dierbaar | dierbaarder | dierbaarste | |
plural | dierbare | dierbaardere | dierbaarste | |
definite | dierbare | dierbaardere | dierbaarste | |
partitive | dierbaars | dierbaarders | — |