diminuo

Hello, you have come here looking for the meaning of the word diminuo. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word diminuo, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say diminuo in singular and plural. Everything you need to know about the word diminuo you have here. The definition of the word diminuo will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofdiminuo, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Latin

Etymology

From Proto-Italic *dwizminwō. Equivalent to dis- +‎ minuō.

Pronunciation

Verb

dīminuō (present infinitive dīminuere, perfect active dīminuī, supine dīminūtum); third conjugation

  1. to break into small pieces; to shatter
  2. to violate, outrage
  3. to diminish, lessen
    Synonyms: minuō, imminuō, tenuō, dēminuō, premō, corripiō
    Antonyms: augeō, amplificō, extendō, accumulō, cumulō, multiplicō

Conjugation

   Conjugation of dīminuō (third conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present dīminuō dīminuis dīminuit dīminuimus dīminuitis dīminuunt
imperfect dīminuēbam dīminuēbās dīminuēbat dīminuēbāmus dīminuēbātis dīminuēbant
future dīminuam dīminuēs dīminuet dīminuēmus dīminuētis dīminuent
perfect dīminuī dīminuistī dīminuit dīminuimus dīminuistis dīminuērunt,
dīminuēre
pluperfect dīminueram dīminuerās dīminuerat dīminuerāmus dīminuerātis dīminuerant
future perfect dīminuerō dīminueris dīminuerit dīminuerimus dīminueritis dīminuerint
passive present dīminuor dīminueris,
dīminuere
dīminuitur dīminuimur dīminuiminī dīminuuntur
imperfect dīminuēbar dīminuēbāris,
dīminuēbāre
dīminuēbātur dīminuēbāmur dīminuēbāminī dīminuēbantur
future dīminuar dīminuēris,
dīminuēre
dīminuētur dīminuēmur dīminuēminī dīminuentur
perfect dīminūtus + present active indicative of sum
pluperfect dīminūtus + imperfect active indicative of sum
future perfect dīminūtus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present dīminuam dīminuās dīminuat dīminuāmus dīminuātis dīminuant
imperfect dīminuerem dīminuerēs dīminueret dīminuerēmus dīminuerētis dīminuerent
perfect dīminuerim dīminuerīs dīminuerit dīminuerīmus dīminuerītis dīminuerint
pluperfect dīminuissem dīminuissēs dīminuisset dīminuissēmus dīminuissētis dīminuissent
passive present dīminuar dīminuāris,
dīminuāre
dīminuātur dīminuāmur dīminuāminī dīminuantur
imperfect dīminuerer dīminuerēris,
dīminuerēre
dīminuerētur dīminuerēmur dīminuerēminī dīminuerentur
perfect dīminūtus + present active subjunctive of sum
pluperfect dīminūtus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present dīminue dīminuite
future dīminuitō dīminuitō dīminuitōte dīminuuntō
passive present dīminuere dīminuiminī
future dīminuitor dīminuitor dīminuuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives dīminuere dīminuisse dīminūtūrum esse dīminuī dīminūtum esse dīminūtum īrī
participles dīminuēns dīminūtūrus dīminūtus dīminuendus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
dīminuendī dīminuendō dīminuendum dīminuendō dīminūtum dīminūtū

Descendants

References

  • diminuo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • diminuo”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • diminuo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.

Portuguese

Verb

diminuo

  1. first-person singular present indicative of diminuir