From Proto-Turkic *tïŋ.[1] Cognate to Southern Altai тыҥ (tïŋ, “strong”), etc.
dinç
From Proto-Turkic *tï̄n (“spirit; breath; rest; quiet”).[2] Cognate with Azerbaijani dinc (“quiet, peaceful”), Bashkir тыныс (tınıs), see there for more cognates.
dinç
simple present | singular | plural |
---|---|---|
ben (I am) | dincim | dinçlerim* |
sen (you are) | dinçsin | dinçlersin* |
o (he/she/it is) | dinç / dinçtir | dinçler* / dinçlerdir* |
biz (we are) | dinciz | dinçleriz |
siz (you are) | dinçsiniz | dinçlersiniz |
onlar (they are) | dinçler | dinçlerdir |
simple past | singular | plural |
ben (I was) | dinçtim | dinçlerdim* |
sen (you were) | dinçtin | dinçlerdin* |
o (he/she/it was) | dinçti | dinçlerdi* |
biz (we were) | dinçtik | dinçlerdik |
siz (you were) | dinçtiniz | dinçlerdiniz |
onlar (they were) | dinçtiler | dinçlerdi |
indirect / unwitnessed past | singular | plural |
ben (I was) | dinçmişim | dinçlermişim* |
sen (you were) | dinçmişsin | dinçlermişsin* |
o (he/she/it was) | dinçmiş | dinçlermiş* |
biz (we were) | dinçmişiz | dinçlermişiz |
siz (you were) | dinçmişsiniz | dinçlermişsiniz |
onlar (they were) | dinçmişler | dinçlermiş |
*Not used, but perhaps rarely - chiefly grammatical formations.
Note: Plural forms are not used with adjectives. |