Perfect passive participle of diribeō.
diribitus (feminine diribita, neuter diribitum); first/second-declension participle
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | diribitus | diribita | diribitum | diribitī | diribitae | diribita | |
Genitive | diribitī | diribitae | diribitī | diribitōrum | diribitārum | diribitōrum | |
Dative | diribitō | diribitō | diribitīs | ||||
Accusative | diribitum | diribitam | diribitum | diribitōs | diribitās | diribita | |
Ablative | diribitō | diribitā | diribitō | diribitīs | |||
Vocative | diribite | diribita | diribitum | diribitī | diribitae | diribita |