From Latin dis- (“away”) + cōnsōlātus (“consoled”).
discōnsōlātus (feminine discōnsōlāta, neuter discōnsōlātum); first/second-declension adjective
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | discōnsōlātus | discōnsōlāta | discōnsōlātum | discōnsōlātī | discōnsōlātae | discōnsōlāta | |
genitive | discōnsōlātī | discōnsōlātae | discōnsōlātī | discōnsōlātōrum | discōnsōlātārum | discōnsōlātōrum | |
dative | discōnsōlātō | discōnsōlātae | discōnsōlātō | discōnsōlātīs | |||
accusative | discōnsōlātum | discōnsōlātam | discōnsōlātum | discōnsōlātōs | discōnsōlātās | discōnsōlāta | |
ablative | discōnsōlātō | discōnsōlātā | discōnsōlātō | discōnsōlātīs | |||
vocative | discōnsōlāte | discōnsōlāta | discōnsōlātum | discōnsōlātī | discōnsōlātae | discōnsōlāta |