Perfect passive participle of disiungō.
disiūnctus (feminine disiūncta, neuter disiūnctum, comparative disiūnctior, superlative disiūnctissimus, adverb disiūnctē or disiūnctim); first/second-declension participle
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | disiūnctus | disiūncta | disiūnctum | disiūnctī | disiūnctae | disiūncta | |
genitive | disiūnctī | disiūnctae | disiūnctī | disiūnctōrum | disiūnctārum | disiūnctōrum | |
dative | disiūnctō | disiūnctae | disiūnctō | disiūnctīs | |||
accusative | disiūnctum | disiūnctam | disiūnctum | disiūnctōs | disiūnctās | disiūncta | |
ablative | disiūnctō | disiūnctā | disiūnctō | disiūnctīs | |||
vocative | disiūncte | disiūncta | disiūnctum | disiūnctī | disiūnctae | disiūncta |