dogarać

• dogorywać

From dogorzeć +‎ -ać.

• IPA^(key): /dɔˈɡa.rat͡ɕ/
• Rhymes: -arat͡ɕ
• Syllabification: do‧ga‧rać

dogarać impf (perfective dogorzeć)

1. (intransitive, archaic, of fire) to go out
   • 1907 (written 1691), Wacław Potocki, Ogród fraszek‎, Towarzystwo dla popierania nauki polskiej, pages 443–444:

     ...komu raz dogara,
     Nierychło goły palec przytyka do świece...

     Someone for whom it goes out once
     hesitantly touches a bare finger to a candle...

   • 1730, Maciej Muchowski, Żniwo złote z wybranego cnot Świętych Ziarná‎, Drukarnia J. K. M. Sandomierska Societatis Jesu., archived from the original on 2022-08-13, page 252:

     Wstyd głupi, nieuważny przy Konfessyonale, áby nie powiedźieć szczerze czym się BOGA obráziło, ogień to piekielny, nie iednemu ten ogień dogarać będźie, przez cáłą wieczność.

     It is a foolish, improvident shame to not say honestly at the confessional how one has offended GOD; this is the fire of Hell; this fire will not go out for a single person for all eternity.

2. (intransitive, archaic) to languish, to waste away, to die slowly
   • 1776, “Sen z okoliczności tych Wierszy”, in M. Gröll, editor, Zabawy przyiemne i pożyteczne z różnych Autorów zebrane‎, volume 14, number 1, archived from the original on 2022-08-13, page 161:

     Ta iest nieszczęsna pod Słońcem przywara
     Śpi w naygłównieyszym gnuśność interessie
     Śpi człek w letargu, choć życie dogara,
     Śpi żeglarz, okręt choć szturm na wir niesie.

     This is an unfortunate fault under the Sun:
     Sloth sleeps in the most important business;
     A person sleeps in a coma, though his life is fading away;
     A sailor sleeps, though a storm is carrying his ship toward a whirlpool.

• dogarać in Polish dictionaries at PWN