doktor

Hello, you have come here looking for the meaning of the word doktor. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word doktor, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say doktor in singular and plural. Everything you need to know about the word doktor you have here. The definition of the word doktor will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofdoktor, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.
See also: Doktor and doktór

Albanian

Noun

doktor m (plural doktorë, definite doktori, definite plural doktorët); feminine equivalent doktoreshë

  1. a male doctor

Declension

Azerbaijani

Other scripts
Cyrillic доктор
Abjad دوکتور

Etymology

Internationalism; ultimately from Latin doctor.

Pronunciation

  • (file)

Noun

doktor (definite accusative doktoru, plural doktorlar)

  1. doctor (a person who has attained a doctorate)
    tarixi elmlər doktorua PhD (doctor) in history
  2. physician
    Synonyms: həkim, təbib

Declension

    Declension of doktor
singular plural
nominative doktor
doktorlar
definite accusative doktoru
doktorları
dative doktora
doktorlara
locative doktorda
doktorlarda
ablative doktordan
doktorlardan
definite genitive doktorun
doktorların
    Possessive forms of doktor
nominative
singular plural
mənim (my) doktorum doktorlarım
sənin (your) doktorun doktorların
onun (his/her/its) doktoru doktorları
bizim (our) doktorumuz doktorlarımız
sizin (your) doktorunuz doktorlarınız
onların (their) doktoru or doktorları doktorları
accusative
singular plural
mənim (my) doktorumu doktorlarımı
sənin (your) doktorunu doktorlarını
onun (his/her/its) doktorunu doktorlarını
bizim (our) doktorumuzu doktorlarımızı
sizin (your) doktorunuzu doktorlarınızı
onların (their) doktorunu or doktorlarını doktorlarını
dative
singular plural
mənim (my) doktoruma doktorlarıma
sənin (your) doktoruna doktorlarına
onun (his/her/its) doktoruna doktorlarına
bizim (our) doktorumuza doktorlarımıza
sizin (your) doktorunuza doktorlarınıza
onların (their) doktoruna or doktorlarına doktorlarına
locative
singular plural
mənim (my) doktorumda doktorlarımda
sənin (your) doktorunda doktorlarında
onun (his/her/its) doktorunda doktorlarında
bizim (our) doktorumuzda doktorlarımızda
sizin (your) doktorunuzda doktorlarınızda
onların (their) doktorunda or doktorlarında doktorlarında
ablative
singular plural
mənim (my) doktorumdan doktorlarımdan
sənin (your) doktorundan doktorlarından
onun (his/her/its) doktorundan doktorlarından
bizim (our) doktorumuzdan doktorlarımızdan
sizin (your) doktorunuzdan doktorlarınızdan
onların (their) doktorundan or doktorlarından doktorlarından
genitive
singular plural
mənim (my) doktorumun doktorlarımın
sənin (your) doktorunun doktorlarının
onun (his/her/its) doktorunun doktorlarının
bizim (our) doktorumuzun doktorlarımızın
sizin (your) doktorunuzun doktorlarınızın
onların (their) doktorunun or doktorlarının doktorlarının

Bikol Central

Alternative forms

Etymology

Borrowed from Spanish doctor.

Pronunciation

  • IPA(key): /dokˈtoɾ/,
  • Hyphenation: dok‧tor

Noun

doktór (Basahan spelling ᜇᜓᜃ᜔ᜆᜓᜍ᜔)

  1. doctor; physician
    Synonym: parabulong
  2. (dated) act of tinkering with
    Synonym: ano
  3. (dated) act of fiddling with
    Synonym: kuyan

Derived terms

Brunei Malay

Etymology

Borrowed from English doctor, from Middle English doctor, doctour (an expert, authority on a subject), from Anglo-Norman doctour, from Latin doctor (teacher), from doceō (I teach).

Pronunciation

Noun

doktor

  1. doctor (physician)
  2. (academic) doctor, person who has attained a doctorate

Hyponyms

Derived terms

Cebuano

Etymology

Borrowed from Spanish doctor, from Latin doctor (teacher), from doceō (I teach).

Verb sense, borrowed from English doctor

Pronunciation

  • Hyphenation: dok‧tor

Noun

doktor (doktór feminine, doktora)

  1. doctor
    1. physician
    2. a person who has attained a doctorate
  2. veterinarian

Verb

doktór

  1. to doctor (alter or falsify a document)

Czech

Etymology

Inherited from Old Czech doktor, from Latin doctor.

Pronunciation

Noun

doktor m anim (feminine doktorka)

  1. doctor, physician
    Synonyms: lékař, léčitel
  2. doctor, PhD

Declension

Derived terms

Related terms

Further reading

  • doktor in Příruční slovník jazyka českého, 1935–1957
  • doktor in Slovník spisovného jazyka českého, 1960–1971, 1989
  • doktor in Internetová jazyková příručka

Danish

Etymology

From Latin doctor, from doceō (to teach) +‎ -tor +‎ agent noun.

Pronunciation

Noun

doktor c (singular definite doktoren, plural indefinite doktorer)

  1. doctor (a physician)
  2. doctor (a person who has attained a doctorate)

Inflection

Synonyms

Derived terms

References

Estonian

Etymology

German Doktor. Doublet of tohter.

Noun

doktor (genitive doktori, partitive doktorit)

  1. doctor (person who has obtained a doctorate)
  2. doctor (physician)
    Synonym: arst
  3. Doctor (title)
    Synonym: dr

Declension

Declension of doktor (ÕS type 2/õpik, no gradation)
singular plural
nominative doktor doktorid
accusative nom.
gen. doktori
genitive doktorite
partitive doktorit doktoreid
illative doktorisse doktoritesse
doktoreisse
inessive doktoris doktorites
doktoreis
elative doktorist doktoritest
doktoreist
allative doktorile doktoritele
doktoreile
adessive doktoril doktoritel
doktoreil
ablative doktorilt doktoritelt
doktoreilt
translative doktoriks doktoriteks
doktoreiks
terminative doktorini doktoriteni
essive doktorina doktoritena
abessive doktorita doktoriteta
comitative doktoriga doktoritega

Further reading

Hungarian

Pronunciation

Noun

doktor (plural doktorok)

  1. (folksy) doctor (physician)
    Synonym: orvos
  2. doctor (a person who has attained a doctorate)

Declension

Inflection (stem in -o-, back harmony)
singular plural
nominative doktor doktorok
accusative doktort doktorokat
dative doktornak doktoroknak
instrumental doktorral doktorokkal
causal-final doktorért doktorokért
translative doktorrá doktorokká
terminative doktorig doktorokig
essive-formal doktorként doktorokként
essive-modal
inessive doktorban doktorokban
superessive doktoron doktorokon
adessive doktornál doktoroknál
illative doktorba doktorokba
sublative doktorra doktorokra
allative doktorhoz doktorokhoz
elative doktorból doktorokból
delative doktorról doktorokról
ablative doktortól doktoroktól
non-attributive
possessive - singular
doktoré doktoroké
non-attributive
possessive - plural
doktoréi doktorokéi
Possessive forms of doktor
possessor single possession multiple possessions
1st person sing. doktorom doktoraim
2nd person sing. doktorod doktoraid
3rd person sing. doktora doktorai
1st person plural doktorunk doktoraink
2nd person plural doktorotok doktoraitok
3rd person plural doktoruk doktoraik

Derived terms

Compound words

Further reading

  • doktor in Bárczi, Géza and László Országh. A magyar nyelv értelmező szótára (‘The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language’, abbr.: ÉrtSz.). Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN
  • doktor in Ittzés, Nóra (ed.). A magyar nyelv nagyszótára (‘A Comprehensive Dictionary of the Hungarian Language’). Budapest: Akadémiai Kiadó, 2006–2031 (work in progress; published A–ez as of 2024)

Icelandic

Pronunciation

Noun

doktor m (genitive singular doktors, nominative plural doktorar)

  1. doctor (person with a university doctorate)

Declension

Derived terms

Indonesian

Indonesian Wikipedia has an article on:
Wikipedia id

Etymology

Borrowed from Dutch doctor (doctor (person who has attained a doctorate)), from Middle Dutch doctor, from Latin doctor (teacher, instructor). Doublet of dokter.

Pronunciation

  • IPA(key): /dɔk.tɔr/
  • Hyphenation: dok‧tor

Noun

doktor

  1. doctor (person who has attained a doctorate)

Usage notes

The word is part of false friends between Standard Malay and Indonesian due to shared etymology. The Brunei, Malaysia and Singapore usage can be seen in Malay doktor.

Related terms

Further reading

Ladino

Etymology

Borrowed from Turkish doktor, from French docteur.

Noun

doktor m (Latin spelling)

  1. doctor

Malay

Etymology

Borrowed from English doctor, from Middle English doctor, doctour (an expert, authority on a subject), from Anglo-Norman doctour, from Latin doctor (teacher), from doceō (I teach).

Pronunciation

Noun

doktor

  1. doctor (physician)
    Synonyms: dokter, tabib, bomor
  2. doctor (person who has attained a doctorate)

Usage notes

Derived terms

Norwegian Bokmål

Norwegian Wikipedia has an article on:
Wikipedia no

Etymology

From Latin doctor.

Noun

doktor m (definite singular doktoren, indefinite plural doktorer, definite plural doktorene)

  1. doctor (physician)
  2. Doctor (person who has attained a doctorate)

Synonyms

Derived terms

References

Norwegian Nynorsk

Etymology

From Latin doctor.

Noun

doktor m (definite singular doktoren, indefinite plural doktorar, definite plural doktorane)

  1. Doctor (person who has attained a doctorate)

Derived terms

References

Old Czech

Etymology

Learned borrowing from Latin doctor. Compare Old Polish doktor.

Pronunciation

  • IPA(key): (13th CE) /ˈdoktor/
  • IPA(key): (15th CE) /ˈdoktor/

Noun

doktor m pers (related adjective doktorský)

  1. (Ecclesiastic) teacher
  2. doctor (person holding a doctorate)
  3. scholar
  4. (religion) Honorary title of church dignitaries.

Declension

Derived terms

nouns
verbs

Descendants

  • Czech: doktor

References

  1. ^ Rejzek, Jiří (2015) “doktor”, in Český etymologický slovník [Czech Etymological Dictionary] (in Czech), 3rd (revised and expanded) edition, Praha: LEDA, →ISBN

Old Polish

Etymology

Learned borrowing from Latin doctor. First attested in c. 1420. Compare Old Czech doktor.

Pronunciation

  • IPA(key): (10th–15th CE) /dɔktɔ(ː)r/
  • IPA(key): (15th CE) /dɔktɔr/, /dɔktor/

Noun

doktor m animacy unattested (related adjective doktorowski)

  1. scholar (learned person; especially an expert in the Bible and theology, in Christianity sometimes the official title of theological writers)
    • 1874-1891 [c. 1420], Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności, volume XXIV, page 86:
      Wszelky mysztrz nawczony, wszelky doctor albo pyszarz w crolewszthwe nebeszkem (omnis scriba doctus in regno coelorum Mat 13, 52) rowni yeszth oczczw czeladnemw
      [Wszelki mistrz nauczony, wszelki doktor albo pisarz w krolewstwie niebieskim (omnis scriba doctus in regno coelorum Mat 13, 52) rowny jest oćcu czeladnemu]
    • Beginning of the 15th century, Kazania gnieźnieńskie, page 11b:
      Ten tho velebny doctor, gemusczy Bedza (leg. Beda) dzegø, mouiy
      [Ten to wielebny doktor, jemużci Beda dzieją, mowi]
  2. doctor (person holding a doctorate)
    • 1895 [1448–1450], Franciszek Piekosiński, editor, Tłumaczenia polskie statutów ziemskich, Kodeks Świętosławów, page 82:
      Yvsz prawa polska szą dokonana, yasz wykladana przes mystrza y doctora Swanthoslawa s Woczyeschyna, cvstosscha kosczola warszewskyego swąnthego Iana
      [Już prawa polska są dokonana, jaż wykładana przez mistrza i doktora Świętosława s Wocieszyna, kustosza kościoła warszewskiego Świętego Jana]

Derived terms

nouns

Descendants

References

  1. ^ Bańkowski, Andrzej (2000) “doktor”, in Etymologiczny słownik języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)
  2. ^ Mirosław Bańko, Lidia Wiśniakowska (2021) “doktor”, in Wielki słownik wyrazów obcych, →ISBN
  3. ^ Stanisław Dubisz, editor (2003), “doktor”, in Uniwersalny słownik języka polskiego [Universal dictionary of the Polish language]‎ (in Polish), volumes 1-4, Warsaw: Wydawnictwo Naukowe PWN SA, →ISBN
  4. ^ Witold Doroszewski, editor (1958–1969), “doktor”, in Słownik języka polskiego (in Polish), Warszawa: PWN

Polish

Polish Wikipedia has an article on:
Wikipedia pl

Alternative forms

Etymology

Inherited from Old Polish doktor.

Pronunciation

Noun

doktor m pers (female equivalent doktor or doktorka, diminutive doktorek, abbreviation dr)

  1. (colloquial, medicine) physician, medical doctor
    Synonyms: eskulap, lekarz, medyk
  2. doctor (person holding a doctorate)
  3. (obsolete) doctor, scholar
    Synonym: uczony

Declension

Derived terms

adjectives
nouns
verbs
verbs

Descendants

Trivia

According to Słownik frekwencyjny polszczyzny współczesnej (1990), doktor is one of the most used words in Polish, appearing 3 times in scientific texts, 52 times in news, 15 times in essays, 22 times in fiction, and 39 times in plays, each out of a corpus of 100,000 words, totaling 131 times, making it the 460th most common word in a corpus of 500,000 words.

Noun

doktor f (indeclinable)

  1. (colloquial, medicine) female equivalent of doktor (physician, medical doctor)
    Synonym: doktorka
  2. female equivalent of doktor (doctor) (person holding a doctorate)
    Synonym: doktorka

References

  1. ^ Ida Kurcz (1990) “doktor”, in Słownik frekwencyjny polszczyzny współczesnej [Frequency dictionary of the Polish language]‎ (in Polish), volume 1, Kraków, Warszawa: Polska Akademia Nauk. Instytut Języka Polskiego, page 81

Further reading

  • doktor in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • doktor in Polish dictionaries at PWN
  • Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “doktor”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
  • DOKTOR”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 18.03.2016
  • Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “doktor”, in Słownik języka polskiego
  • Aleksander Zdanowicz (1861) “doktor”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
  • J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “doktor”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 1, Warsaw, page 495
  • doktor in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Serbo-Croatian

Pronunciation

  • IPA(key): /dôktor/
  • Hyphenation: dok‧tor

Noun

dȍktor m (Cyrillic spelling до̏ктор)

  1. doctor, physician
  2. doctor, PhD

Declension

Derived terms

Slovak

Etymology

Borrowed from Latin doctor.

Pronunciation

Noun

doktor m anim (declension pattern of chlap, feminine doktorka)

  1. doctor, physician
    Synonyms: lekár, liečiteľ
  2. doctor, PhD

Declension


Derived terms

Swedish

Alternative forms

Pronunciation

Noun

doktor c

  1. doctor; physician
  2. doctor; person who has achieved a graduate degree such as a Ph.D. or a Th.D.

Declension

Declension of doktor 
Singular Plural
Indefinite Definite Indefinite Definite
Nominative doktor doktorn doktorer doktorerna
Genitive doktors doktorns doktorers doktorernas

Synonyms

Related terms

Descendants

Further reading

Tagalog

Etymology

Borrowed from Spanish doctor (doctor), from Latin doctor (teacher).

Pronunciation

  • IPA(key): /dokˈtoɾ/,
  • Hyphenation: dok‧tor

Noun

doktór (feminine doktora, Baybayin spelling ᜇᜓᜃ᜔ᜆᜓᜇ᜔)

  1. doctor; physician
    Synonyms: manggagamot, mediko
  2. doctorate degree
    Synonym: doktorado
  3. (colloquial) falsification

Derived terms

Related terms

Further reading

  • doktor”, in Pambansang Diksiyonaryo | Diksiyonaryo.ph, Manila, 2018

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish دوقتور (doktor), from French docteur, from Latin doctor (teacher), from doceō (I teach). Cognate with Azerbaijani doktor.

Pronunciation

  • IPA(key): /dokˈtoɾ/
  • (file)
  • Hyphenation: dok‧tor

Noun

doktor (definite accusative doktoru, plural doktorlar)

  1. doctor

Declension

Inflection
Nominative doktor
Definite accusative doktoru
Singular Plural
Nominative doktor doktorlar
Definite accusative doktoru doktorları
Dative doktora doktorlara
Locative doktorda doktorlarda
Ablative doktordan doktorlardan
Genitive doktorun doktorların
Possessive forms
Nominative
Singular Plural
1st singular doktorum doktorlarım
2nd singular doktorun doktorların
3rd singular doktoru doktorları
1st plural doktorumuz doktorlarımız
2nd plural doktorunuz doktorlarınız
3rd plural doktorları doktorları
Definite accusative
Singular Plural
1st singular doktorumu doktorlarımı
2nd singular doktorunu doktorlarını
3rd singular doktorunu doktorlarını
1st plural doktorumuzu doktorlarımızı
2nd plural doktorunuzu doktorlarınızı
3rd plural doktorlarını doktorlarını
Dative
Singular Plural
1st singular doktoruma doktorlarıma
2nd singular doktoruna doktorlarına
3rd singular doktoruna doktorlarına
1st plural doktorumuza doktorlarımıza
2nd plural doktorunuza doktorlarınıza
3rd plural doktorlarına doktorlarına
Locative
Singular Plural
1st singular doktorumda doktorlarımda
2nd singular doktorunda doktorlarında
3rd singular doktorunda doktorlarında
1st plural doktorumuzda doktorlarımızda
2nd plural doktorunuzda doktorlarınızda
3rd plural doktorlarında doktorlarında
Ablative
Singular Plural
1st singular doktorumdan doktorlarımdan
2nd singular doktorundan doktorlarından
3rd singular doktorundan doktorlarından
1st plural doktorumuzdan doktorlarımızdan
2nd plural doktorunuzdan doktorlarınızdan
3rd plural doktorlarından doktorlarından
Genitive
Singular Plural
1st singular doktorumun doktorlarımın
2nd singular doktorunun doktorlarının
3rd singular doktorunun doktorlarının
1st plural doktorumuzun doktorlarımızın
2nd plural doktorunuzun doktorlarınızın
3rd plural doktorlarının doktorlarının
Predicative forms
Singular Plural
1st singular doktorum doktorlarım
2nd singular doktorsun doktorlarsın
3rd singular doktor
doktordur
doktorlar
doktorlardır
1st plural doktoruz doktorlarız
2nd plural doktorsunuz doktorlarsınız
3rd plural doktorlar doktorlardır

Synonyms

Descendants

References

Yogad

Noun

doktór

  1. doctor