dominator (plural dominators)
dominātor m (genitive dominātōris); third declension
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | dominātor | dominātōrēs |
Genitive | dominātōris | dominātōrum |
Dative | dominātōrī | dominātōribus |
Accusative | dominātōrem | dominātōrēs |
Ablative | dominātōre | dominātōribus |
Vocative | dominātor | dominātōrēs |
dominātor
Borrowed from French dominateur, from Latin dominator. Equivalent to domina + -tor.
dominator m or n (feminine singular dominatoare, masculine plural dominatori, feminine and neuter plural dominatoare)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | neuter | feminine | masculine | neuter | feminine | ||
nominative/ accusative |
indefinite | dominator | dominatoare | dominatori | dominatoare | ||
definite | dominatorul | dominatoarea | dominatorii | dominatoarele | |||
genitive/ dative |
indefinite | dominator | dominatoare | dominatori | dominatoare | ||
definite | dominatorului | dominatoarei | dominatorilor | dominatoarelor |