dopytywać

From dopytać +‎ -ywać. First attested in 1572.^[1]

Compare Kashubian dopitiwac, Slovak dopytovať, Russian допы́тываться (dopýtyvatʹsja), and Silesian dopytować.

• Audio 1; “dopytywać”:

  (file)

• Audio 2; “dopytywać się”:

  (file)

• Rhymes: -ɘvat͡ɕ
• Syllabification: do‧py‧ty‧wać

dopytywać impf (perfective dopytać)

1. (transitive or reflexive with się) to inquire, to elicit (to ask carefully about all the details to obtain additional, missing information)
2. (transitive, colloquial) to quiz (to additionally examine orally before a test or exam)
3. (transitive) to finish asking
4. (reflexive with się, obsolete) to develop, to contract (to become sick with something, to start having something bad)
5. (reflexive with się, obsolete) to break into, to crack open

   Synonym: dobierać się

6. (reflexive with się, obsolete) to find by asking, to locate, to hunt down

• dopytywać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• dopytywać in Polish dictionaries at PWN
• Wiesław Morawski (21.05.2019) “DOPYTYWAĆ%20SIĘ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “dopytywać”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “dopytywać”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “dopytywać”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 1, Warsaw, page 517