duister (attributive duister or duistere, comparative duisterder, superlative duisterste)
From Middle Dutch duuster, from Old Dutch *thiustri, from Proto-West Germanic *þiustrī.
duister (comparative duisterder, superlative duisterst)
Declension of duister | ||||
---|---|---|---|---|
uninflected | duister | |||
inflected | duistere | |||
comparative | duisterder | |||
positive | comparative | superlative | ||
predicative/adverbial | duister | duisterder | het duisterst het duisterste | |
indefinite | m./f. sing. | duistere | duisterdere | duisterste |
n. sing. | duister | duisterder | duisterste | |
plural | duistere | duisterdere | duisterste | |
definite | duistere | duisterdere | duisterste | |
partitive | duisters | duisterders | — |