From duizelen (“to be/make dizzy”) + -ig.
duizelig (comparative duizeliger, superlative duizeligst)
Declension of duizelig | ||||
---|---|---|---|---|
uninflected | duizelig | |||
inflected | duizelige | |||
comparative | duizeliger | |||
positive | comparative | superlative | ||
predicative/adverbial | duizelig | duizeliger | het duizeligst het duizeligste | |
indefinite | m./f. sing. | duizelige | duizeligere | duizeligste |
n. sing. | duizelig | duizeliger | duizeligste | |
plural | duizelige | duizeligere | duizeligste | |
definite | duizelige | duizeligere | duizeligste | |
partitive | duizeligs | duizeligers | — |