duk
Hello, you have come here looking for the meaning of the word duk. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word duk, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say duk in singular and plural. Everything you need to know about the word duk you have here. The definition of the word duk will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofduk, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.
See also: dük
Albanian
Alternative forms
- dok (Gheg)
Etymology
See medio-passive voice form duket (“it seems like, appears like”).
Noun
duk
Verb
duk (aorist duk, participle dukur), active voice
Conjugation
conjugation of duk (active voice)
| participle (pjesorja) |
dukur | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| gerund — present (përcjellorja — koha e tashme) |
duke dukur | ||||||
| gerund — perfect (përcjellorja — koha e kryer) |
duke pasë dukur | ||||||
| infinitive — present) (paskajorja — koha e tashme) |
për të dukur | ||||||
| infinitive — perfect) (paskajorja — koha e kryer) |
për të pasë dukur | ||||||
| singular (numri njëjës) |
plural (numri shumës) | ||||||
| 1st person (veta e parë) |
2nd person (veta e dytë) |
3rd person (veta e tretë) |
1st person (veta e parë) |
2nd person (veta e dytë) |
3rd person (veta e tretë) | ||
| indicative (mënyra dëftore) |
unë | ti | ai/ajo | ne | ju | ata/ato | |
| present (koha e tashme) |
duk | duk | duk | dukim | dukni | dukin | |
| continuous present (koha e tashme e vazhdueshme) |
po duk | po duk | po duk | po dukim | po dukni | po dukin | |
| imperfect (koha e pakryer) |
dukja | dukje | dukte | duknim | duknit | duknin | |
| continuous imperfect (koha e pakryer e vazhdueshme) |
po dukja | po dukje | po dukte | po duknim | po duknit | po duknin | |
| aorist (koha e kryer e thjeshtë) |
duka | duke | duk | dukëm | dukët | dukën | |
| perfect (koha e kryer) |
kam dukur | ke dukur | ka dukur | kemi dukur | keni dukur | kanë dukur | |
| past perfect I (koha e kryer e tejshkuar I) |
kisha dukur | kishe dukur | kishte dukur | kishim dukur | kishit dukur | kishin dukur | |
| past perfect II (koha e kryer e tejshkuar II) |
pata dukur | pate dukur | pat(i) dukur | patëm dukur | patët dukur | patën dukur | |
| future I (koha e ardhme I) |
do të duk | do të dukësh | do të dukë | do të dukim | do të dukni | do të dukin | |
| future II (koha e ardhme II) |
kam për të dukur | ke për të dukur | ka për të dukur | kemi për të dukur | keni për të dukur | kanë për të dukur | |
| future perfect I (koha e ardhme e përparme I) |
do të kem dukur | do të kesh dukur | do të ke dukur | do të kemi dukur | do të keni dukur | do të kenë dukur | |
| future perfect II (koha e ardhme e përparme II) |
kam për të pasë dukur | ke për të pasë dukur | ka për të pasë dukur | kemi për të pasë dukur | keni për të pasë dukur | kanë për të pasë dukur | |
| subjunctive (mënyra lidhore) |
unë | ti | ai/ajo | ne | ju | ata/ato | |
| present (koha e tashme) |
të duk | të dukesh | të dukë | të dukim | të dukni | të dukin | |
| imperfect (koha e pakryer) |
të dukja | të dukje | të dukte | të duknim | të duknit | të duknin | |
| perfect (koha e kryer) |
të kem dukur | të kesh dukur | të ketë dukur | të kemi dukur | të keni dukur | të kenë dukur | |
| past perfect (koha e kryer e tejshkuar) |
të kisha dukur | të kishe dukur | të kishte dukur | të kishim dukur | të kishit dukur | të kishin dukur | |
| conditional (mënyra kushtore) |
unë | ti | ai/ajo | ne | ju | ata/ato | |
| present (koha e tashme) |
do të dukja | do të dukje | do të dukte | do të duknim | do të duknit | do të duknin | |
| perfect (koha e kryer) |
do të kisha dukur | do të kishe dukur | do të kishte dukur | do të kishim dukur | do të kishit dukur | do të kishin dukur | |
| optative (mënyra dëshirore) |
unë | ti | ai/ajo | ne | ju | ata/ato | |
| present (koha e tashme) |
duksha | duksh | duktë | dukshim | dukshi | dukshin | |
| perfect (koha e kryer) |
paça dukur | paç dukur | pastë dukur | paçim dukur | paçi dukur | paçin dukur | |
| admirative (mënyra habitore) |
unë | ti | ai/ajo | ne | ju | ata/ato | |
| present (koha e tashme) |
dukam | duke | duka | dukemi | dukeni | dukan | |
| imperfect (koha e pakryer) |
dukësha | dukëshe | dukësh / dukej | dukëshim | dukëshit | dukëshin | |
| perfect (koha e kryer) |
paskam dukur | paske dukur | paska dukur | paskemi dukur | paskeni dukur | paskan dukur | |
| pluperfect (koha e kryer) |
paskësha dukur | paskëshe dukur | paskësh dukur / paskej dukur | paskëshim dukur | paskëshit dukur | paskëshin dukur | |
| imperative (mënyra urdhërore) |
— | ti | — | — | ju | — | |
| — | Duk! / Dok!* | — | — | Dukni! / Dokni!* | — | ||
| imperative — negatory (mënyra urdhërore — mohor) |
— | ti | — | — | ju | — | |
| — | Mos duk! / Mos duk!* | — | — | Mos dukni! / Mos dokni!* | — | ||
(*): Gheg forms
Antonyms
Derived terms
Related terms
Basque
Pronunciation
Audio (file)
Verb
duk
- Informal second-person singular masculine (hik), taking third-person singular (hura) as direct object, present indicative form of izan.
- Masculine allocutive form of da.
Usage notes
Linguistically, this verb form can be seen as belonging to the reconstructed citation form edun instead of izan.
Danish
Verb
duk
- imperative of dukke
Indonesian
Etymology
From Dutch doek, from Middle Dutch doec, from Old Dutch *duok, from Proto-Germanic *dōkaz.
Pronunciation
Noun
duk (first-person possessive dukku, second-person possessive dukmu, third-person possessive duknya)
Related terms
Further reading
- “duk” in Kamus Besar Bahasa Indonesia, Jakarta: Agency for Language Development and Cultivation — Ministry of Education, Culture, Research, and Technology of the Republic Indonesia, 2016.
Malay
Etymology
Pronunciation
Verb
duk
- Alternative form of duduk.
Further reading
- “duk” in Pusat Rujukan Persuratan Melayu | Malay Literary Reference Centre, Kuala Lumpur: Dewan Bahasa dan Pustaka, 2017.
Mauritian Creole
Noun
duk
- Alternative spelling of douk
Middle English
Alternative forms
Etymology
Borrowed from Old French duc, from Latin dux.
Pronunciation
Noun
duk (plural dukes)
- leader, guide, boss
- commander, general
- noble, lord (especially of high rank)
- duke (rank of nobility)
- p. 1154, “AD 1129”, in Anglo-Saxon Chronicle (MS. Laud Misc. 636, continuation), Peterborough, folio 87, verso; republished at Oxford: Digital Bodleian, 2018 February 8:
- ſe an ƿæſ ᵹehaten petruſ · he ƿæſ munec of clunni ·⁊ ƿeaſ boren of þa ricceſte men of rome · mid him helden ða of rome ·⁊ ſe duc of ſicilie ·
- One was called Peter; he was a monk from Cluny who was descended from Rome's most powerful men. The people of Rome and the duke of Sicily sided with him.
Related terms
Descendants
- English: duke
- Scots: duik, duke
- → Breton: duk
- → Cornish: duk
- → Irish: diúc
- → Manx: duic
- → Scottish Gaelic: diùc
- → Welsh: dug
References
- “dūk, n.”, in MED Online, Ann Arbor, Mich.: University of Michigan, 2007, retrieved 2018-04-02.
Norwegian Bokmål
Etymology
From Old Norse dúkr and Middle Low German duk.
Noun
duk m (definite singular duken, indefinite plural duker, definite plural dukene)
- a cloth, tablecloth, altar cloth, dropcloth etc.
- canvas, tarpaulin
- bandana, handkerchief
- metal sieve
Derived terms
References
- “duk” in The Bokmål Dictionary.
Norwegian Nynorsk
Etymology
From Old Norse dúkr and Middle Low German duk.
Noun
duk m (definite singular duken, indefinite plural dukar, definite plural dukane)
- a cloth, tablecloth, altar cloth, dropcloth etc.
- canvas, tarpaulin
- bandana, handkerchief
- metal sieve
Derived terms
References
- “duk” in The Nynorsk Dictionary.
Old Javanese
Etymology
Inherited from Proto-Austronesian *-Cuk.
Pronunciation
Noun
duk
- stab, thrust
- while
- (black) fibre of the sugar palm
Derived terms
Adverb
duk
Further reading
- "duk" in P.J. Zoetmulder with the collaboration of S.O. Robson, Old Javanese-English Dictionary. 's-Gravenhage: M. Nijhoff, 1982.
Pangutaran Sama
Noun
duk
Swedish
Etymology
From Old Norse dúkr, from Proto-Germanic *dōkaz, from Proto-Indo-European *dwōg-, *dwōk-.
Pronunciation
Noun
duk c
- tablecloth; a piece of cloth used for protection of a table or for decoration
Declension
| Declension of duk | ||||
|---|---|---|---|---|
| Singular | Plural | |||
| Indefinite | Definite | Indefinite | Definite | |
| Nominative | duk | duken | dukar | dukarna |
| Genitive | duks | dukens | dukars | dukarnas |
Related terms
Further reading
- duk in Svensk ordbok.
- duk in Reverso Context (Swedish-English)
Uzbek
Noun
duk (plural duklar)
Declension
Declension of duk
* Note: The type of possessive is not specified.