Borrowed from Middle French dupliquier and Latin duplīcō.
dupliceren
Conjugation of dupliceren (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | dupliceren | |||
past singular | dupliceerde | |||
past participle | gedupliceerd | |||
infinitive | dupliceren | |||
gerund | dupliceren n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | dupliceer | dupliceerde | ||
2nd person sing. (jij) | dupliceert, dupliceer2 | dupliceerde | ||
2nd person sing. (u) | dupliceert | dupliceerde | ||
2nd person sing. (gij) | dupliceert | dupliceerde | ||
3rd person singular | dupliceert | dupliceerde | ||
plural | dupliceren | dupliceerden | ||
subjunctive sing.1 | duplicere | dupliceerde | ||
subjunctive plur.1 | dupliceren | dupliceerden | ||
imperative sing. | dupliceer | |||
imperative plur.1 | dupliceert | |||
participles | duplicerend | gedupliceerd | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |