duuma (accusative singular duuman, plural duumaj, accusative plural duumajn)
From Russian ду́ма (dúma), from Old East Slavic дума (duma), from Proto-Slavic *duma.
duuma
Inflection of duuma (Kotus type 10/koira, no gradation) | |||
---|---|---|---|
nominative | duuma | duumat | |
genitive | duuman | duumien | |
partitive | duumaa | duumia | |
illative | duumaan | duumiin | |
singular | plural | ||
nominative | duuma | duumat | |
accusative | nom. | duuma | duumat |
gen. | duuman | ||
genitive | duuman | duumien duumain rare | |
partitive | duumaa | duumia | |
inessive | duumassa | duumissa | |
elative | duumasta | duumista | |
illative | duumaan | duumiin | |
adessive | duumalla | duumilla | |
ablative | duumalta | duumilta | |
allative | duumalle | duumille | |
essive | duumana | duumina | |
translative | duumaksi | duumiksi | |
abessive | duumatta | duumitta | |
instructive | — | duumin | |
comitative | See the possessive forms below. |