From duy- (“to feel”) + -ğu. Cognate with Turkish duygu.
duyğu (definite accusative duyğunu, plural duyğular)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | duyğu | duyğular |
definite accusative | duyğunı | duyğuları |
dative | duyğuya | duyğulara |
locative | duyğuda | duyğularda |
ablative | duyğudan | duyğulardan |
definite genitive | duyğunın | duyğuların |
Other scripts | |
---|---|
Cyrillic | дуйгъу |
Roman |
duyğu
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | duyğu | duyğular |
genitive | duyğunıñ | duyğularnıñ |
dative | duyğuğa | duyğularğa |
accusative | duyğunı | duyğularnı |
locative | duyğuda | duyğularda |
ablative | duyğudan | duyğulardan |