From düşmən (“enemy”) + -çilik.
düşmənçilik (definite accusative düşmənçiliyi, plural düşmənçiliklər)
Declension of düşmənçilik | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
singular | plural | |||||||
nominative | düşmənçilik |
düşmənçiliklər | ||||||
definite accusative | düşmənçiliyi |
düşmənçilikləri | ||||||
dative | düşmənçiliyə |
düşmənçiliklərə | ||||||
locative | düşmənçilikdə |
düşmənçiliklərdə | ||||||
ablative | düşmənçilikdən |
düşmənçiliklərdən | ||||||
definite genitive | düşmənçiliyin |
düşmənçiliklərin |