From Latin oecūmenicus, from Ancient Greek οἰκουμενικός (oikoumenikós, “concerning ἡ οἰκουμένη (hē oikouménē, “the inhabited (earth)”)”, “the whole (known) world”). Cognate with French œcuménique. By surface analysis, ecumene + -ic.
ecumenic (not comparable)
ecumenic
Borrowed from French œcuménique.
ecumenic m or n (feminine singular ecumenică, masculine plural ecumenici, feminine and neuter plural ecumenice)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | neuter | feminine | masculine | neuter | feminine | ||
nominative/ accusative |
indefinite | ecumenic | ecumenică | ecumenici | ecumenice | ||
definite | ecumenicul | ecumenica | ecumenicii | ecumenicele | |||
genitive/ dative |
indefinite | ecumenic | ecumenice | ecumenici | ecumenice | ||
definite | ecumenicului | ecumenicei | ecumenicilor | ecumenicelor |