From eftirlit (“inspection, care”) + maður (“man”).
eftirlitsmaður m (genitive singular eftirlitsmanns, nominative plural eftirlitsmenn)
Declension of eftirlitsmaður | ||||
---|---|---|---|---|
maður | singular | plural | ||
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | eftirlitsmaður | eftirlitsmaðurinn | eftirlitsmenn | eftirlitsmennirnir |
accusative | eftirlitsmann | eftirlitsmanninn | eftirlitsmenn | eftirlitsmennina |
dative | eftirlitsmanni | eftirlitsmanninum | eftirlitsmönnum | eftirlitsmönnunum |
genitive | eftirlitsmanns | eftirlitsmannsins | eftirlitsmanna | eftirlitsmannanna |