ekstrem

Hello, you have come here looking for the meaning of the word ekstrem. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word ekstrem, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say ekstrem in singular and plural. Everything you need to know about the word ekstrem you have here. The definition of the word ekstrem will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofekstrem, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.
See also: ekstrèm

Danish

Etymology

Borrowed from French extrême (“extreme”), from Latin extremus (“outermost”), superlative of extrā (“outside of, beyond”).

Adjective

ekstrem

  1. extreme (in the greatest or highest degree; intense)

Inflection

Inflection of ekstrem
Positive Comparative Superlative
Indefinte common singular ekstrem — —2
Indefinite neuter singular ekstremt — —2
Plural ekstreme — —2
Definite attributive1 ekstreme — —
1) When an adjective is applied predicatively to something definite, the corresponding "indefinite" form is used.
2) The "indefinite" superlatives may not be used attributively.

Derived terms

Noun

ekstrem n (singular definite ekstremet, plural indefinite ekstremer)

  1. extreme

Declension

Declension of ekstrem
neuter
gender 		Singular Plural
indefinite definite indefinite definite
nominative ekstrem ekstremet ekstremer ekstremerne
genitive ekstrems ekstremets ekstremers ekstremernes

References

Indonesian

Etymology

From Dutch extreem, from French extrême, from Latin extremus (“outermost”), superlative of extrā (“outside of, beyond”).

Pronunciation

  • IPA(key):
  • Hyphenation: èk‧strém

Adjective

èkstrém

  1. extreme.

Alternative forms

Affixed terms

Further reading

Norwegian Bokmål

Etymology

Borrowed from French extrême (“extreme”), from Latin extremus (“outermost”), superlative of extrā (“outside of, beyond”).

Adjective

ekstrem (neuter singular ekstremt, definite singular and plural ekstreme)

  1. extreme

Noun

ekstrem n (definite singular ekstremet, indefinite plural ekstrem or ekstremer, definite plural ekstrema or ekstremene)

  1. an extreme

References

Norwegian Nynorsk

Etymology

Borrowed from French extrême (“extreme”), from Latin extremus (“outermost”), superlative of extrā (“outside of, beyond”).

Pronunciation

Adjective

ekstrem (neuter ekstremt, definite singular and plural ekstreme, comparative meir ekstrem, superlative mest ekstrem)

  1. extreme
    For menneske er tilhøva andre stader i solsystemet ekstreme.
    The conditions of other places in the Solar System are extreme for humans.

Derived terms

References

Turkish

Etymology

From French extrême.

Pronunciation

Adjective

ekstrem

  1. extreme
    Synonym: aşırı

Declension

predicative forms of ekstrem
present tense
positive,
declarative 		positive,
interrogative 		negative,
declarative 		negative,
interrogative
ben (I am) ekstremim ekstrem miyim? ekstrem değilim ekstrem değil miyim?
sen (you are) ekstremsin ekstrem misin? ekstrem değilsin ekstrem değil misin?
o (he/she/it is) ekstrem / ekstremdir ekstrem mi? ekstrem değil ekstrem değil mi?
biz (we are) ekstremiz ekstrem miyiz? ekstrem değiliz ekstrem değil miyiz?
siz (you are) ekstremsiniz ekstrem misiniz? ekstrem değilsiniz ekstrem değil misiniz?
onlar (they are) ekstrem(ler) ekstrem(ler) mi? ekstrem değil(ler) ekstrem değiller mi?
past tense
positive,
declarative 		positive,
interrogative 		negative,
declarative 		negative,
interrogative
ben (I was) ekstremdim ekstrem miydim? ekstrem değildim ekstrem değil miydim?
sen (you were) ekstremdin ekstrem miydin? ekstrem değildin ekstrem değil miydin?
o (he/she/it was) ekstremdi ekstrem miydi? ekstrem değildi ekstrem değil miydi?
biz (we were) ekstremdik ekstrem miydik? ekstrem değildik ekstrem değil miydik?
siz (you were) ekstremdiniz ekstrem miydiniz? ekstrem değildiniz ekstrem değil miydiniz?
onlar (they were) ekstremdiler ekstrem miydiler? ekstrem değildi(ler) / değillerdi ekstrem değil miydiler?
indirect past
positive,
declarative 		positive,
interrogative 		negative,
declarative 		negative,
interrogative
ben (I was) ekstremmişim ekstrem miymişim? ekstrem değilmişim ekstrem değil miymişim?
sen (you were) ekstremmişsin ekstrem miymişsin? ekstrem değilmişsin ekstrem değil miymişsin?
o (he/she/it was) ekstremmiş ekstrem miymiş? ekstrem değilmiş ekstrem değil miymiş?
biz (we were) ekstremmişiz ekstrem miymişiz? ekstrem değilmişiz ekstrem değil miymişiz?
siz (you were) ekstremmişsiniz ekstrem miymişsiniz? ekstrem değilmişsiniz ekstrem değil miymişsiniz?
onlar (they were) ekstremmişler ekstrem miymişler? ekstrem değilmiş(ler) / değillermiş ekstrem değil miymişler?
conditional
positive,
declarative 		positive,
interrogative 		negative,
declarative 		negative,
interrogative
ben (if I) ekstremsem ekstrem miysem? ekstrem değilsem ekstrem değil miysem?
sen (if you) ekstremsen ekstrem miysen? ekstrem değilsen ekstrem değil miysen?
o (if he/she/it) ekstremse ekstrem miyse? ekstrem değilse ekstrem değil miyse?
biz (if we) ekstremsek ekstrem miysek? ekstrem değilsek ekstrem değil miysek?
siz (if you) ekstremseniz ekstrem miyseniz? ekstrem değilseniz ekstrem değil miyseniz?
onlar (if they) ekstremseler ekstrem miyseler? ekstrem değilseler / değillerse ekstrem değil miyseler?
Wikious
Boobota
Sagapedia