emretmek

Hello, you have come here looking for the meaning of the word emretmek. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word emretmek, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say emretmek in singular and plural. Everything you need to know about the word emretmek you have here. The definition of the word emretmek will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofemretmek, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Turkish

Etymology

From emir +‎ etmek.

Pronunciation

  • Audio(file)
  • Hyphenation: em‧ret‧mek

Verb

emretmek (third-person singular simple present emreder)

  1. command ("to order")
  2. order ("to issue a command")

Conjugation

Conjugation of emretmek

Note: Actual conjugations can be more complex than tables below. Compound forms with the auxiliary olmak not shown. See also Appendix:Turkish suffixes#Verbs.

Positive declarative
infinitive emretmek
impersonal participle imperfective emreden
perfective emretmiş
prospective emredecek
personal participle non-prospective emrettiğim emrettiğin emrettiği emrettiğimiz emrettiğiniz emrettikleri
prospective emredeceğim emredeceğin emredeceği emredeceğimiz emredeceğiniz emredecekleri
verbal noun emretme
way of doing emrediş
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
ben sen o biz siz onlar
indicative present aorist emrederim emredersin emreder emrederiz emredersiniz emrederler
imperfective emrediyorum emrediyorsun emrediyor emrediyoruz emrediyorsunuz emrediyorlar
past perfective emrettim emrettin emretti emrettik emrettiniz emrettiler
imperfective emrediyordum emrediyordun emrediyordu emrediyorduk emrediyordunuz emrediyorlardı (or emrediyordular)
future emredeceğim emredeceksin emredecek emredeceğiz emredeceksiniz emredecekler
inferential perfective emretmişim emretmişsin emretmiş emretmişiz emretmişsiniz emretmişler
aorist emredermişim emredermişsin emredermiş emredermişiz emredermişsiniz emrederlermiş (or emredermişlar)
imperfective emrediyormuşum emrediyormuşsun emrediyormuş emrediyormuşuz emrediyormuşsunuz emrediyorlarmış
conditional simple emretsem emretsen emretse emretsek emretseniz emretseler
perfective emretseydim emretseydin emretseydi emretseydik emretseydiniz emretseydiler
optative emredeyim emredesin emrede emredelim emredesiniz emredeler
progressive emretmekteyim emretmektesin emretmekte emretmekteyiz emretmektesiniz emretmekteler
necessitative emretmeliyim emretmelisin emretmeli emretmeliyiz emretmelisiniz emretmeliler
imperative emret emretsin emredin (or emrediniz) emretsinler
Positive interrogative
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
ben sen o biz siz onlar
indicative present aorist emreder miyim? emreder misin? emreder mi? emreder miyiz? emreder misiniz? emrederler mi?
imperfective emrediyor muyum? emrediyor musun? emrediyor mu? emrediyor muyuz? emrediyor musunuz? emrediyorlar mı?
past perfective emrettim mi? emrettin mi? emretti mi? emrettik mi? emrettiniz mi? emrettiler mi?
imperfective emrediyor muydum? emrediyor muydun? emrediyor muydu? emrediyor muyduk? emrediyor muydunuz? emrediyorlar mıydı?
future emredecek miyim? emredecek misin? emredecek mi? emredecek miyiz? emredecek misiniz? emredecekler mi?
inferential perfective emretmiş miyim? emretmiş misin? emretmiş mi? emretmiş miyiz? emretmiş misiniz? emretmişler mi?
aorist emreder miymişim? emreder miymişsin? emreder miymiş? emreder miymişiz? emreder miymişsiniz? emrederler miymiş?
imperfective emrediyor muymuşum? emrediyor muymuşsun? emrediyor muymuş? emrediyor muymuşuz? emrediyor muymuşsunuz? emrediyorlar mıymış?
conditional simple emretsem mi? emretsen mi? emretse mi? emretsek mi? emretseniz mi? emretseler mi?
perfective emretse miydim? emretse miydin? emretse miydi? emretse miydik? emretse miydiniz? emretseler miydi?
progressive emretmekte

miyim?

emretmekte misin? emretmekte mi? emretmekte miyiz? emretmekte misiniz? emretmekteler mi?
necessitative emretmeli

miyim?

emretmeli misin? emretmeli mi? emretmeli miyiz? emretmeli misiniz? emretmeliler mi?
Negative declarative
infinitive emretmemek
impersonal participle imperfective emretmeyen
perfective emretmemiş
prospective emretmeyecek
personal participle non-prospective emretmediğim emretmediğin emretmediği emretmediğimiz emretmediğiniz emretmedikleri
prospective emretmeyeceğim emretmeyeceğin emretmeyeceği emretmeyeceğimiz emretmeyeceğiniz emretmeyecekleri
verbal noun emretmeme
way of doing emretmeyiş
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
ben sen o biz siz onlar
indicative present aorist emretmem emretmezsin emretmez emretmeyiz emretmezsiniz emretmezler
imperfective emretmiyorum emretmiyorsun emretmiyor emretmiyoruz emretmiyorsunuz emretmiyorlar
past perfective emretmedim emretmedin emretmedi emretmedik emretmediniz emretmediler
imperfective emretmiyordum emretmiyordun emretmiyordu emretmiyorduk emretmiyordunuz emretmiyorlardı
future emretmeyeceğim emretmeyeceksin emretmeyecek emretmeyeceğiz emretmeyeceksiniz emretmeyecekler
inferential perfective emretmemişim emretmemişsin emretmemiş emretmemişiz emretmemişsiniz emretmemişler
aorist emretmezmişim emretmezmişsin emretmezmiş emretmezmişiz emretmezmişsiniz emretmezlermiş
imperfective emretmiyormuşum emretmiyormuşsun emretmiyormuş emretmiyormuşuz emretmiyormuşsunuz emretmiyorlarmış
conditional simple emretmesem emretmesen emretmese emretmesek emretmeseniz emretmeseler
perfective emretmeseydim emretmeseydin emretmeseydi emretmeseydik emretmeseydiniz emretmeseydiler
optative emretmeyeyim emretmeyesin emretmeye emretmeyelim emretmeyesiniz emretmeyeler
progressive emretmemekteyim emretmemektesin emretmemekte emretmemekteyiz emretmemektesiniz emretmemekteler
necessitative emretmemeliyim emretmemelisin emretmemeli emretmemeliyiz emretmemelisiniz emretmemeliler
imperative emretme emretmesin emretmeyin (or emretmeyiniz) emretmesinler
Negative interrogative
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
ben sen o biz siz onlar
indicative present aorist emretmez miyim? emretmez misin? emretmez mi? emretmez miyiz? emretmez misiniz? emretmezler mi?
imperfective emretmiyor muyum? emretmiyor musun? emretmiyor mu? emretmiyor muyuz? emretmiyor musunuz? emretmiyorlar mı?
past perfective emretmedim mi? emretmedin mi? emretmedi mi? emretmedik mi? emretmediniz mi? emretmediler mi?
imperfective emretmiyor muydum? emretmiyor muydun? emretmiyor muydu? emretmiyor muyduk? emretmiyor muydunuz? emretmiyorlar mıydı?
future emretmeyecek miyim? emretmeyecek misin? emretmeyecek mi? emretmeyecek miyiz? emretmeyecek misiniz? emretmeyecekler mi?
inferential perfective emretmemiş miyim? emretmemiş misin? emretmemiş mi? emretmemiş miyiz? emretmemiş misiniz? emretmemişler mi?
aorist emretmez miymişim? emretmez miymişsin? emretmez mimiş? emretmez miymişiz? emretmez miymişsiniz? emretmezler miymiş?
imperfective emretmiyor muymuşum? emretmiyor muymuşsun? emretmiyor muymuş? emretmiyor muymuşuz? emretmiyor muymuşsunuz? emretmiyorlar mıymış?
conditional simple emretmesem mi? emretmesen mi? emretmese mi? emretmesek mi? emretmeseniz mi? emretmeseler mi?
perfective emretmese miydim? emretmese miydin? emretmese miydi? emretmese miydik? emretmese miydiniz? emretmeseler miydi?
progressive emretmemekte miyim? emretmemekte misin? emretmemekte mi? emretmemekte miyiz? emretmemekte misiniz? emretmemekteler mi?
necessitative emretmemeli miyim? emretmemeli misin? emretmemeli mi? emretmemeli miyiz? emretmemeli misiniz? emretmemeliler mi?

References

  • “emretmek”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
Wikious
Boobota
Sagapedia