From the Ancient Greek ἐπῐγρᾰφῐκός (epĭgrăphĭkós), from ἐπῐγρᾰφή (epĭgrăphḗ, “an inscription”) + -ῐκός (-ĭkós, “of or pertaining to”).
epigraphicus (feminine epigraphica, neuter epigraphicum); first/second-declension adjective
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | epigraphicus | epigraphica | epigraphicum | epigraphicī | epigraphicae | epigraphica | |
genitive | epigraphicī | epigraphicae | epigraphicī | epigraphicōrum | epigraphicārum | epigraphicōrum | |
dative | epigraphicō | epigraphicae | epigraphicō | epigraphicīs | |||
accusative | epigraphicum | epigraphicam | epigraphicum | epigraphicōs | epigraphicās | epigraphica | |
ablative | epigraphicō | epigraphicā | epigraphicō | epigraphicīs | |||
vocative | epigraphice | epigraphica | epigraphicum | epigraphicī | epigraphicae | epigraphica |