From ergeren (“to annoy”) + -lijk.
ergerlijk (comparative ergerlijker, superlative ergerlijkst)
Declension of ergerlijk | ||||
---|---|---|---|---|
uninflected | ergerlijk | |||
inflected | ergerlijke | |||
comparative | ergerlijker | |||
positive | comparative | superlative | ||
predicative/adverbial | ergerlijk | ergerlijker | het ergerlijkst het ergerlijkste | |
indefinite | m./f. sing. | ergerlijke | ergerlijkere | ergerlijkste |
n. sing. | ergerlijk | ergerlijker | ergerlijkste | |
plural | ergerlijke | ergerlijkere | ergerlijkste | |
definite | ergerlijke | ergerlijkere | ergerlijkste | |
partitive | ergerlijks | ergerlijkers | — |