eri (“separate, distinct”) + oikeus (“right”). Coined by Finnish linguist and author Reinhold von Becker in 1843.
erioikeus
Inflection of erioikeus (Kotus type 40*F/kalleus, t-d gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | erioikeus | erioikeudet | ||
genitive | erioikeuden | erioikeuksien | ||
partitive | erioikeutta | erioikeuksia | ||
illative | erioikeuteen | erioikeuksiin | ||
singular | plural | |||
nominative | erioikeus | erioikeudet | ||
accusative | nom. | erioikeus | erioikeudet | |
gen. | erioikeuden | |||
genitive | erioikeuden | erioikeuksien | ||
partitive | erioikeutta | erioikeuksia | ||
inessive | erioikeudessa | erioikeuksissa | ||
elative | erioikeudesta | erioikeuksista | ||
illative | erioikeuteen | erioikeuksiin | ||
adessive | erioikeudella | erioikeuksilla | ||
ablative | erioikeudelta | erioikeuksilta | ||
allative | erioikeudelle | erioikeuksille | ||
essive | erioikeutena | erioikeuksina | ||
translative | erioikeudeksi | erioikeuksiksi | ||
abessive | erioikeudetta | erioikeuksitta | ||
instructive | — | erioikeuksin | ||
comitative | See the possessive forms below. |