eroittaa

Hello, you have come here looking for the meaning of the word eroittaa. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word eroittaa, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say eroittaa in singular and plural. Everything you need to know about the word eroittaa you have here. The definition of the word eroittaa will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition oferoittaa, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ingrian

Etymology 1

From ero (different) +‎ -ittaa. Akin to Finnish erottaa.

Pronunciation

Verb

eroittaa

  1. (transitive) to separate
    • 1937, V. A. Tetjurev, translated by N. I. Molotsova, Loonnontiito (ensimäin osa): oppikirja alkușkoulun kolmatta klaassaa vart, Leningrad: Riikin Ucebno-Pedagogiceskoi Izdateljstva, page 7:
      Nyt proovamma eroittaa saven liivast.
      Now we'll try to separate the clay from the sand.
  2. (transitive) to pick out
    • 1936, V. I. Junus, Iƶoran Keelen Grammatikka, Leningrad: Riikin Ucebno-pedagogiceskoi Izdateljstva, page 14:
      Tämän mukkaa voip jo eroittaa sanat, kummat ennen kirjutettii yhel viisii, mut kummiil ono eri merkitös.
      In accordance with this, it's already possible to pick out the words, which before were written in one way, but which have a different meaning.
Conjugation
Conjugation of eroittaa (type 2/kirjuttaa, tt-t gradation)
Indikativa
Preesens Perfekta
positive negative positive negative
1st singular eroitan en eroita 1st singular oon eroittant, oon eroittanut en oo eroittant, en oo eroittanut
2nd singular eroitat et eroita 2nd singular oot eroittant, oot eroittanut et oo eroittant, et oo eroittanut
3rd singular eroittaa ei eroita 3rd singular ono eroittant, ono eroittanut ei oo eroittant, ei oo eroittanut
1st plural eroitamma emmä eroita 1st plural oomma eroittanneet emmä oo eroittanneet
2nd plural eroitatta että eroita 2nd plural ootta eroittanneet että oo eroittanneet
3rd plural eroittaat1), eroittavat2), eroitettaa evät eroita, ei eroiteta 3rd plural ovat eroittanneet evät oo eroittanneet, ei oo eroitettu
impersonal eroitettaa ei eroiteta impersonal ono eroitettu ei oo eroitettu
Imperfekta Pluskvamperfekta
positive negative positive negative
1st singular eroitin en eroittant, en eroittanut 1st singular olin eroittant, olin eroittanut en olt eroittant, en olt eroittanut
2nd singular eroitit et eroittant, et eroittanut 2nd singular olit eroittant, olit eroittanut et olt eroittant, et olt eroittanut
3rd singular eroitti ei eroittant, ei eroittanut 3rd singular oli eroittant, oli eroittanut ei olt eroittant, ei olt eroittanut
1st plural eroitimma emmä eroittanneet 1st plural olimma eroittanneet emmä olleet eroittanneet
2nd plural eroititta että eroittanneet 2nd plural olitta eroittanneet että olleet eroittanneet
3rd plural eroittiit1), eroittivat2), eroitettii evät eroittanneet, ei eroitettu 3rd plural olivat eroittanneet evät olleet eroittanneet, ei olt eroitettu
impersonal eroitettii ei eroitettu impersonal oli eroitettu ei olt eroitettu
Konditsionala
Preesens Perfekta
positive negative positive negative
1st singular eroittaisin en eroittais 1st singular olisin eroittant, olisin eroittanut en olis eroittant, en olis eroittanut
2nd singular eroittaisit, eroittaist1) et eroittais 2nd singular olisit eroittant, olisit eroittanut et olis eroittant, et olis eroittanut
3rd singular eroittais ei eroittais 3rd singular olis eroittant, olis eroittanut ei olis eroittant, ei olis eroittanut
1st plural eroittaisimma emmä eroittais 1st plural olisimma eroittanneet emmä olis eroittanneet
2nd plural eroittaisitta että eroittais 2nd plural olisitta eroittanneet että olis eroittanneet
3rd plural eroittaisiit1), eroittaisivat2), eroitettais evät eroittais, ei eroitettais 3rd plural olisivat eroittanneet evät olis eroittanneet, ei olis eroitettu
impersonal eroitettais ei eroitettais impersonal olis eroitettu ei olis eroitettu
Imperativa
Preesens Perfekta
positive negative positive negative
1st singular 1st singular
2nd singular eroita elä eroita 2nd singular oo eroittant, oo eroittanut elä oo eroittant, elä oo eroittanut
3rd singular eroittakkoo elköö eroittako 3rd singular olkoo eroittant, olkoo eroittanut elköö olko eroittant, elköö olko eroittanut
1st plural 1st plural
2nd plural eroittakkaa elkää eroittako 2nd plural olkaa eroittanneet elkää olko eroittanneet
3rd plural eroittakkoot elkööt eroittako, elköö eroitettako 3rd plural olkoot eroittanneet elkööt olko eroittanneet, elköö olko eroitettu
impersonal eroitettakoo elköö eroitettako impersonal olkoo eroitettu elköö olko eroitettu
Potentsiala
Preesens
positive negative
1st singular eroittanen en eroittane
2nd singular eroittanet et eroittane
3rd singular eroittannoo ei eroittane
1st plural eroittanemma emmä eroittane
2nd plural eroittanetta että eroittane
3rd plural eroittannoot evät eroittane, ei eroitettane
impersonal eroitettanoo ei eroitettane
Nominal forms
Infinitivat Partisipat
active passive
1st eroittaa present eroittava eroitettava
2nd inessive eroittaes past eroittant, eroittanut eroitettu
instructive eroittaen 1) Chiefly in the Soikkola dialect.
2) Chiefly in the Ala-Laukaa dialect.
*) For the imperative, the 2nd plural (eroittakkaa) may be used for the 3rd person as well.
**) The interrogative is formed by adding the suffix -k (-ka?/-kä?) to the indicative
***) The deliberative is formed by adding the suffix -k (-ka?/-kä?) or -kse to either the indicative or the potential
****) In folk poetry, a long first infinitive can be formed by adding the suffix -kse-, followed by possessive suffixes, to the first infinitive. Note that sometimes gemination may be undone by this addition.
3rd illative eroittammaa
inessive eroittamas
elative eroittamast
abessive eroittamata
4th nominative eroittamiin
partitive eroittamista, eroittamist
Derived terms

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Pronunciation

Verb

eroittaa

  1. inflection of eroittaissa:
    1. present indicative connegative
    2. second-person singular imperative
    3. second-person singular imperative connegative

References

  • Ruben E. Nirvi (1971) Inkeroismurteiden Sanakirja, Helsinki: Suomalais-Ugrilainen Seura, page 36