Borrowed from Middle French exclusif, from Medieval Latin exclusivus. Alternatively, but less probably, directly borrowed from Mediaeval Latin.
exclusief (comparative exclusiever, superlative exclusiefst)
Declension of exclusief | ||||
---|---|---|---|---|
uninflected | exclusief | |||
inflected | exclusieve | |||
comparative | exclusiever | |||
positive | comparative | superlative | ||
predicative/adverbial | exclusief | exclusiever | het exclusiefst het exclusiefste | |
indefinite | m./f. sing. | exclusieve | exclusievere | exclusiefste |
n. sing. | exclusief | exclusiever | exclusiefste | |
plural | exclusieve | exclusievere | exclusiefste | |
definite | exclusieve | exclusievere | exclusiefste | |
partitive | exclusiefs | exclusievers | — |
exclusief