fú (“to blow”, archaic, literary, or folksy variant of fúj) + -tt (past-tense and past-participle suffix)
fútt
fútt
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | fútt | fúttak |
accusative | fúttat | fúttakat |
dative | fúttnak | fúttaknak |
instrumental | fúttal | fúttakkal |
causal-final | fúttért | fúttakért |
translative | fúttá | fúttakká |
terminative | fúttig | fúttakig |
essive-formal | fúttként | fúttakként |
essive-modal | — | — |
inessive | fúttban | fúttakban |
superessive | fútton | fúttakon |
adessive | fúttnál | fúttaknál |
illative | fúttba | fúttakba |
sublative | fúttra | fúttakra |
allative | fútthoz | fúttakhoz |
elative | fúttból | fúttakból |
delative | fúttról | fúttakról |
ablative | fúttól | fúttaktól |
non-attributive possessive – singular |
fútté | fúttaké |
non-attributive possessive – plural |
fúttéi | fúttakéi |