falsificatus

Hello, you have come here looking for the meaning of the word falsificatus. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word falsificatus, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say falsificatus in singular and plural. Everything you need to know about the word falsificatus you have here. The definition of the word falsificatus will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition offalsificatus, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Latin

Etymology

Passive perfect participle of falsificō (attested earlier in this form than in other forms).

Pronunciation

Adjective

falsificātus (feminine falsificāta, neuter falsificātum); first/second-declension adjective

  1. false, falsified
    • c. 1186 – 1190, Andreas Capellanus, De Amore :
      Si tamen muneris contemplatione solummodo amoris reperiantur vacare ministeriis, non verus postmodum iudicatur sed falsificatus amor.

Usage notes

  • First occurs in Prudentius (Hamartigenia, c. 405). Appears later in Medieval Latin along with other forms of the verb falsificō.

Declension

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative falsificātus falsificāta falsificātum falsificātī falsificātae falsificāta
Genitive falsificātī falsificātae falsificātī falsificātōrum falsificātārum falsificātōrum
Dative falsificātō falsificātō falsificātīs
Accusative falsificātum falsificātam falsificātum falsificātōs falsificātās falsificāta
Ablative falsificātō falsificātā falsificātō falsificātīs
Vocative falsificāte falsificāta falsificātum falsificātī falsificātae falsificāta

Descendants

References