From fēmina (“woman”) + -īnus.
fēminīnus (feminine fēminīna, neuter fēminīnum, adverb fēminīnē); first/second-declension adjective
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | fēminīnus | fēminīna | fēminīnum | fēminīnī | fēminīnae | fēminīna | |
Genitive | fēminīnī | fēminīnae | fēminīnī | fēminīnōrum | fēminīnārum | fēminīnōrum | |
Dative | fēminīnō | fēminīnō | fēminīnīs | ||||
Accusative | fēminīnum | fēminīnam | fēminīnum | fēminīnōs | fēminīnās | fēminīna | |
Ablative | fēminīnō | fēminīnā | fēminīnō | fēminīnīs | |||
Vocative | fēminīne | fēminīna | fēminīnum | fēminīnī | fēminīnae | fēminīna |