figuro

Hello, you have come here looking for the meaning of the word figuro. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word figuro, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say figuro in singular and plural. Everything you need to know about the word figuro you have here. The definition of the word figuro will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition offiguro, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.
See also: figuró and figurò

Catalan

Pronunciation

Verb

figuro

  1. first-person singular present indicative of figurar

Esperanto

Pronunciation

  • Audio:(file)

Noun

figuro (accusative singular figuron, plural figuroj, accusative plural figurojn)

  1. figure

Derived terms

Ido

Etymology

From Esperanto figuro, from English figure, French figure, German Figur, Italian figura, Russian фигура (figura), Spanish figura, all ultimately from Latin figūra.

Pronunciation

  • IPA(key): /fiˈɡuro/
  • IPA(key): /fi.ˈɡu.ro/, /fi.ˈɡu.ɾɔ/

Noun

figuro (plural figuri)

  1. figure, configuration
  2. (rhetoric, geometry) figure

Synonyms

Derived terms

Italian

Pronunciation

  • IPA(key): /fiˈɡu.ro/
  • Rhymes: -uro
  • Hyphenation: fi‧gù‧ro

Etymology 1

Noun

figuro m (plural figuri)

  1. a shady or suspicious person

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

figuro

  1. first-person singular present indicative of figurare

Latin

Etymology

From figūra (figure).

Pronunciation

Verb

figūrō (present infinitive figūrāre, perfect active figūrāvī, supine figūrātum); first conjugation

  1. to form, fashion, shape

Conjugation

   Conjugation of figūrō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present figūrō figūrās figūrat figūrāmus figūrātis figūrant
imperfect figūrābam figūrābās figūrābat figūrābāmus figūrābātis figūrābant
future figūrābō figūrābis figūrābit figūrābimus figūrābitis figūrābunt
perfect figūrāvī figūrāvistī figūrāvit figūrāvimus figūrāvistis figūrāvērunt,
figūrāvēre
pluperfect figūrāveram figūrāverās figūrāverat figūrāverāmus figūrāverātis figūrāverant
future perfect figūrāverō figūrāveris figūrāverit figūrāverimus figūrāveritis figūrāverint
passive present figūror figūrāris,
figūrāre
figūrātur figūrāmur figūrāminī figūrantur
imperfect figūrābar figūrābāris,
figūrābāre
figūrābātur figūrābāmur figūrābāminī figūrābantur
future figūrābor figūrāberis,
figūrābere
figūrābitur figūrābimur figūrābiminī figūrābuntur
perfect figūrātus + present active indicative of sum
pluperfect figūrātus + imperfect active indicative of sum
future perfect figūrātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present figūrem figūrēs figūret figūrēmus figūrētis figūrent
imperfect figūrārem figūrārēs figūrāret figūrārēmus figūrārētis figūrārent
perfect figūrāverim figūrāverīs figūrāverit figūrāverīmus figūrāverītis figūrāverint
pluperfect figūrāvissem figūrāvissēs figūrāvisset figūrāvissēmus figūrāvissētis figūrāvissent
passive present figūrer figūrēris,
figūrēre
figūrētur figūrēmur figūrēminī figūrentur
imperfect figūrārer figūrārēris,
figūrārēre
figūrārētur figūrārēmur figūrārēminī figūrārentur
perfect figūrātus + present active subjunctive of sum
pluperfect figūrātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present figūrā figūrāte
future figūrātō figūrātō figūrātōte figūrantō
passive present figūrāre figūrāminī
future figūrātor figūrātor figūrantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives figūrāre figūrāvisse figūrātūrum esse figūrārī figūrātum esse figūrātum īrī
participles figūrāns figūrātūrus figūrātus figūrandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
figūrandī figūrandō figūrandum figūrandō figūrātum figūrātū

Derived terms

References

  • figuro”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • figuro”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • figuro in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.

Portuguese

Pronunciation

Verb

figuro

  1. first-person singular present indicative of figurar

Romanian

Pronunciation

Noun

figuro f

  1. vocative singular of figură

Spanish

Pronunciation

  • IPA(key): /fiˈɡuɾo/
  • Rhymes: -uɾo
  • Syllabification: fi‧gu‧ro

Verb

figuro

  1. first-person singular present indicative of figurar