From finna (“to find”) + -st.
finnast
| infinitive (nafnháttur) |
að finnast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
fundist | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
finnandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég finnst | við finnumst | present (nútíð) |
ég finnist | við finnumst |
| þú finnst | þið finnist | þú finnist | þið finnist | ||
| hann, hún, það finnst | þeir, þær, þau finnast | hann, hún, það finnist | þeir, þær, þau finnist | ||
| past (þátíð) |
ég fannst | við fundumst | past (þátíð) |
ég fyndist | við fyndumst |
| þú fannst | þið fundust | þú fyndist | þið fyndust | ||
| hann, hún, það fannst | þeir, þær, þau fundust | hann, hún, það fyndist | þeir, þær, þau fyndust | ||
| imperative (boðháttur) |
finnst (þú) | finnist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| finnstu | finnisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
finnast (present tense finst, past tense fanst, past participle funnest)