fin (“fine”) + putsa (“polish, shine”)
finputsa (present finputsar, preterite finputsade, supine finputsat, imperative finputsa)
active | passive | |||
---|---|---|---|---|
infinitive | finputsa | finputsas | ||
supine | finputsat | finputsats | ||
imperative | finputsa | — | ||
imper. plural1 | finputsen | — | ||
present | past | present | past | |
indicative | finputsar | finputsade | finputsas | finputsades |
ind. plural1 | finputsa | finputsade | finputsas | finputsades |
subjunctive2 | finputse | finputsade | finputses | finputsades |
present participle | finputsande | |||
past participle | finputsad |
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.