Borrowed from Russian фита́ (fitá).
fita (plural fitas)
Inherited from Vulgar Latin * fīcta, from Latin petra (“stone”) and figere (“to fix in place”).
fita f (plural fites)
fita
Probably from Latin vitta (“ribbon”), although the required evolution, with Latin <vi> becoming /fi/, is irregular. Alternatively from Suevic, from a derivative of Proto-Germanic *fetjō, compare Old High German fizza (“thread, tissue”), Old Norse fitja (“to knit”). Compare also Italian fetta.
fita f (plural fitas)
fita
fita
fita
fìtā f (possessed form fìtar̃)
(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)
fita f (genitive singular fitu, no plural)
fita (weak verb, third-person singular past indicative fitaði, supine fitað)
infinitive (nafnháttur) |
að fita | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
fitað | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
fitandi | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég fita | við fitum | present (nútíð) |
ég fiti | við fitum |
þú fitar | þið fitið | þú fitir | þið fitið | ||
hann, hún, það fitar | þeir, þær, þau fita | hann, hún, það fiti | þeir, þær, þau fiti | ||
past (þátíð) |
ég fitaði | við fituðum | past (þátíð) |
ég fitaði | við fituðum |
þú fitaðir | þið fituðuð | þú fitaðir | þið fituðuð | ||
hann, hún, það fitaði | þeir, þær, þau fituðu | hann, hún, það fitaði | þeir, þær, þau fituðu | ||
imperative (boðháttur) |
fita (þú) | fitið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
fitaðu | fitiði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
fitaður | fituð | fitað | fitaðir | fitaðar | fituð | |
accusative (þolfall) |
fitaðan | fitaða | fitað | fitaða | fitaðar | fituð | |
dative (þágufall) |
fituðum | fitaðri | fituðu | fituðum | fituðum | fituðum | |
genitive (eignarfall) |
fitaðs | fitaðrar | fitaðs | fitaðra | fitaðra | fitaðra | |
weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
fitaði | fitaða | fitaða | fituðu | fituðu | fituðu | |
accusative (þolfall) |
fitaða | fituðu | fitaða | fituðu | fituðu | fituðu | |
dative (þágufall) |
fitaða | fituðu | fitaða | fituðu | fituðu | fituðu | |
genitive (eignarfall) |
fitaða | fituðu | fitaða | fituðu | fituðu | fituðu |
fita
(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)
fita f (genitive fitu)
Uncertain. Likely from Latin vitta (“band, ribbon”).
fita f (plural fitas)
For quotations using this term, see Citations:fita.
fita f (plural fitas)
For quotations using this term, see Citations:fita.
See the etymology of the corresponding lemma form.
fita
fita
fita
Conjugation of fita (stative verb) | ||||
---|---|---|---|---|
singular | plural | |||
inclusive | exclusive | |||
1st person | tifita | mifita | afita | |
2nd person | nifita | fifita | ||
3rd person | inanimate | ifita | difita | |
animate | mafita | |||
imperative | —, fita | —, fita |