flagga

Hello, you have come here looking for the meaning of the word flagga. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word flagga, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say flagga in singular and plural. Everything you need to know about the word flagga you have here. The definition of the word flagga will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition offlagga, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Icelandic

Verb

flagga (weak verb, third-person singular past indicative flaggaði, supine flaggað)

  1. to flag, to mark with a flag
  2. to display, to show off

Conjugation

flagga — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að flagga
supine
(sagnbót) 		flaggað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		flaggandi
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég flagga við flöggum present
(nútíð) 		ég flaggi við flöggum
þú flaggar þið flaggið þú flaggir þið flaggið
hann, hún, það flaggar þeir, þær, þau flagga hann, hún, það flaggi þeir, þær, þau flaggi
past
(þátíð) 		ég flaggaði við flögguðum past
(þátíð) 		ég flaggaði við flögguðum
þú flaggaðir þið flögguðuð þú flaggaðir þið flögguðuð
hann, hún, það flaggaði þeir, þær, þau flögguðu hann, hún, það flaggaði þeir, þær, þau flögguðu
imperative
(boðháttur) 		flagga (þú) flaggið (þið)
Forms with appended personal pronoun
flaggaðu flaggiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
flaggast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að flaggast
supine
(sagnbót) 		flaggast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		flaggandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég flaggast við flöggumst present
(nútíð) 		ég flaggist við flöggumst
þú flaggast þið flaggist þú flaggist þið flaggist
hann, hún, það flaggast þeir, þær, þau flaggast hann, hún, það flaggist þeir, þær, þau flaggist
past
(þátíð) 		ég flaggaðist við flögguðumst past
(þátíð) 		ég flaggaðist við flögguðumst
þú flaggaðist þið flögguðust þú flaggaðist þið flögguðust
hann, hún, það flaggaðist þeir, þær, þau flögguðust hann, hún, það flaggaðist þeir, þær, þau flögguðust
imperative
(boðháttur) 		flaggast (þú) flaggist (þið)
Forms with appended personal pronoun
flaggastu flaggisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
flaggaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		flaggaður flögguð flaggað flaggaðir flaggaðar flögguð
accusative
(þolfall) 		flaggaðan flaggaða flaggað flaggaða flaggaðar flögguð
dative
(þágufall) 		flögguðum flaggaðri flögguðu flögguðum flögguðum flögguðum
genitive
(eignarfall) 		flaggaðs flaggaðrar flaggaðs flaggaðra flaggaðra flaggaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		flaggaði flaggaða flaggaða flögguðu flögguðu flögguðu
accusative
(þolfall) 		flaggaða flögguðu flaggaða flögguðu flögguðu flögguðu
dative
(þágufall) 		flaggaða flögguðu flaggaða flögguðu flögguðu flögguðu
genitive
(eignarfall) 		flaggaða flögguðu flaggaða flögguðu flögguðu flögguðu

Further reading

Italian

Pronunciation

Verb

flagga

  1. inflection of flaggare:
    1. third-person singular present indicative
    2. second-person singular imperative

Norwegian Bokmål

Alternative forms

Noun

flagga n pl

  1. definite plural of flagg

Norwegian Nynorsk

Noun

flagga n pl

  1. definite plural of flagg

Swedish

Pronunciation

  • Audio:(file)

Noun

flagga c

  1. flag (piece of cloth)
  2. (computer science) flag; true-or-false variable or memory location

Declension

Declension of flagga
nominative genitive
singular indefinite flagga flaggas
definite flaggan flaggans
plural indefinite flaggor flaggors
definite flaggorna flaggornas

Synonyms

  • (piece of cloth): fana

Derived terms

Verb

flagga (present flaggar, preterite flaggade, supine flaggat, imperative flagga)

  1. to flag, to mark with a flag
  2. (with för) to flag up, to note, to point out

Conjugation

Conjugation of flagga (weak)
Active Passive
Infinitive flagga flaggas
Supine flaggat flaggats
Imperative flagga —
Imper. plural1 flaggen —
Present Past Present Past
Indicative flaggar flaggade flaggas flaggades
Ind. plural1 flagga flaggade flaggas flaggades
Subjunctive2 flagge flaggade flagges flaggades
Participles
Present participle flaggande
Past participle flaggad
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.

Further reading

Wikious
Boobota
Sagapedia