From Old Norse flasa, from a Proto-Germanic derivative of Proto-Indo-European *plē- (“to cut off, split off”), probably related to *pleh₂- (“flat”) and thus English flake, along with Faroese fles (“skerry”).[1]
flasa f (genitive singular flösu, no plural)
| Declension of flasa | ||
|---|---|---|
| f-w1 | singular | |
| indefinite | definite | |
| nominative | flasa | flasan |
| accusative | flösu | flösuna |
| dative | flösu | flösunni |
| genitive | flösu | flösunnar |
See flas (“haste”)
1=flasaði 2=flasaðPlease see Module:checkparams for help with this warning.
flasa
| infinitive (nafnháttur) |
að flasa | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
flasað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
flasandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég flasa | við flösum | present (nútíð) |
ég flasi | við flösum |
| þú flasar | þið flasið | þú flasir | þið flasið | ||
| hann, hún, það flasar | þeir, þær, þau flasa | hann, hún, það flasi | þeir, þær, þau flasi | ||
| past (þátíð) |
ég flasaði | við flösuðum | past (þátíð) |
ég flasaði | við flösuðum |
| þú flasaðir | þið flösuðuð | þú flasaðir | þið flösuðuð | ||
| hann, hún, það flasaði | þeir, þær, þau flösuðu | hann, hún, það flasaði | þeir, þær, þau flösuðu | ||
| imperative (boðháttur) |
flasa (þú) | flasið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| flasaðu | flasiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||