fraudātor m (genitive fraudātōris, feminine fraudātrīx); third declension
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | fraudātor | fraudātōrēs |
Genitive | fraudātōris | fraudātōrum |
Dative | fraudātōrī | fraudātōribus |
Accusative | fraudātōrem | fraudātōrēs |
Ablative | fraudātōre | fraudātōribus |
Vocative | fraudātor | fraudātōrēs |
fraudātor
From frauda + -tor. Compare Italian fraudatore.
fraudator m (plural fraudatori)
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (un) fraudator | fraudatorul | (niște) fraudatori | fraudatorii |
genitive/dative | (unui) fraudator | fraudatorului | (unor) fraudatori | fraudatorilor |
vocative | fraudatorule | fraudatorilor |