fraudo

Hello, you have come here looking for the meaning of the word fraudo. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word fraudo, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say fraudo in singular and plural. Everything you need to know about the word fraudo you have here. The definition of the word fraudo will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition offraudo, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.
See also: fraŭdo

Ido

Etymology

From Esperanto fraŭdo, ultimately from Latin fraus, fraudis.

Noun

fraudo (plural fraudi)

  1. fraud

Derived terms

Latin

Etymology

From fraus (deceit, fraud).

Pronunciation

Verb

fraudō (present infinitive fraudāre, perfect active fraudāvī, supine fraudātum); first conjugation

  1. to cheat, defraud, swindle
    Synonyms: dēcipiō, mentior, frūstror, dēstituō, fallō, ēlūdō, circumdūcō, circumveniō, ingannō, indūcō
  2. to deprive of
    Synonyms: prīvō, dēstringō, tondeō, nūdō, dēturbō, adimō
  3. to embezzle a thing from a person, purloin, steal
    Synonyms: āvertō, adimō, auferō, tollō, agō, ēripiō, dīripiō, abdūcō, rapiō, āmoveō, corripiō

Conjugation

   Conjugation of fraudō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present fraudō fraudās fraudat fraudāmus fraudātis fraudant
imperfect fraudābam fraudābās fraudābat fraudābāmus fraudābātis fraudābant
future fraudābō fraudābis fraudābit fraudābimus fraudābitis fraudābunt
perfect fraudāvī fraudāvistī fraudāvit fraudāvimus fraudāvistis fraudāvērunt,
fraudāvēre
pluperfect fraudāveram fraudāverās fraudāverat fraudāverāmus fraudāverātis fraudāverant
future perfect fraudāverō fraudāveris fraudāverit fraudāverimus fraudāveritis fraudāverint
sigmatic future1 fraudāssō fraudāssis fraudāssit fraudāssimus fraudāssitis fraudāssint
passive present fraudor fraudāris,
fraudāre
fraudātur fraudāmur fraudāminī fraudantur
imperfect fraudābar fraudābāris,
fraudābāre
fraudābātur fraudābāmur fraudābāminī fraudābantur
future fraudābor fraudāberis,
fraudābere
fraudābitur fraudābimur fraudābiminī fraudābuntur
perfect fraudātus + present active indicative of sum
pluperfect fraudātus + imperfect active indicative of sum
future perfect fraudātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present fraudem fraudēs fraudet fraudēmus fraudētis fraudent
imperfect fraudārem fraudārēs fraudāret fraudārēmus fraudārētis fraudārent
perfect fraudāverim fraudāverīs fraudāverit fraudāverīmus fraudāverītis fraudāverint
pluperfect fraudāvissem fraudāvissēs fraudāvisset fraudāvissēmus fraudāvissētis fraudāvissent
sigmatic aorist1 fraudāssim fraudāssīs fraudāssīt fraudāssīmus fraudāssītis fraudāssint
passive present frauder fraudēris,
fraudēre
fraudētur fraudēmur fraudēminī fraudentur
imperfect fraudārer fraudārēris,
fraudārēre
fraudārētur fraudārēmur fraudārēminī fraudārentur
perfect fraudātus + present active subjunctive of sum
pluperfect fraudātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present fraudā fraudāte
future fraudātō fraudātō fraudātōte fraudantō
passive present fraudāre fraudāminī
future fraudātor fraudātor fraudantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives fraudāre fraudāvisse fraudātūrum esse fraudārī fraudātum esse fraudātum īrī
participles fraudāns fraudātūrus fraudātus fraudandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
fraudandī fraudandō fraudandum fraudandō fraudātum fraudātū

1At least one use of the archaic "sigmatic future" and "sigmatic aorist" tenses is attested, which are used by Old Latin writers; most notably Plautus and Terence. The sigmatic future is generally ascribed a future or future perfect meaning, while the sigmatic aorist expresses a possible desire ("might want to").

Derived terms

Descendants

  • Italian: frodare, fraudare (learned)

References

  • fraudo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • fraudo”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • fraudo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.

Portuguese

Pronunciation

 

  • Hyphenation: frau‧do
  • Rhymes: -awdu

Verb

fraudo

  1. first-person singular present indicative of fraudar