From fylgd (“guidance”) + maður (“man”).
fylgdarmaður m (genitive singular fylgdarmanns, nominative plural fylgdarmenn)
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | fylgdarmaður | fylgdarmaðurinn | fylgdarmenn | fylgdarmennirnir |
accusative | fylgdarmann | fylgdarmanninn | fylgdarmenn | fylgdarmennina |
dative | fylgdarmanni | fylgdarmanninum | fylgdarmönnum | fylgdarmönnunum |
genitive | fylgdarmanns | fylgdarmannsins | fylgdarmanna | fylgdarmannanna |