From gebrek (“deficiency”) + -ig.
gebrekkig (comparative gebrekkiger, superlative gebrekkigst)
Declension of gebrekkig | ||||
---|---|---|---|---|
uninflected | gebrekkig | |||
inflected | gebrekkige | |||
comparative | gebrekkiger | |||
positive | comparative | superlative | ||
predicative/adverbial | gebrekkig | gebrekkiger | het gebrekkigst het gebrekkigste | |
indefinite | m./f. sing. | gebrekkige | gebrekkigere | gebrekkigste |
n. sing. | gebrekkig | gebrekkiger | gebrekkigste | |
plural | gebrekkige | gebrekkigere | gebrekkigste | |
definite | gebrekkige | gebrekkigere | gebrekkigste | |
partitive | gebrekkigs | gebrekkigers | — |