From Middle Dutch gebruken, from Old Dutch *gibrūkan. Equivalent to modern ge- + bruiken.
gebruiken
Conjugation of gebruiken (weak, prefixed) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | gebruiken | |||
past singular | gebruikte | |||
past participle | gebruikt | |||
infinitive | gebruiken | |||
gerund | gebruiken n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | gebruik | gebruikte | ||
2nd person sing. (jij) | gebruikt, gebruik2 | gebruikte | ||
2nd person sing. (u) | gebruikt | gebruikte | ||
2nd person sing. (gij) | gebruikt | gebruikte | ||
3rd person singular | gebruikt | gebruikte | ||
plural | gebruiken | gebruikten | ||
subjunctive sing.1 | gebruike | gebruikte | ||
subjunctive plur.1 | gebruiken | gebruikten | ||
imperative sing. | gebruik | |||
imperative plur.1 | gebruikt | |||
participles | gebruikend | gebruikt | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |
See the etymology of the corresponding lemma form.
gebruiken