From Old Norse gegna, from Proto-Germanic *gaginjaną.
gegna (weak verb, third-person singular past indicative gegndi, supine gegnt)
infinitive (nafnháttur) |
að gegna | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
gegnt | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
gegnandi | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég gegni | við gegnum | present (nútíð) |
ég gegni | við gegnum |
þú gegnir | þið gegnið | þú gegnir | þið gegnið | ||
hann, hún, það gegnir | þeir, þær, þau gegna | hann, hún, það gegni | þeir, þær, þau gegni | ||
past (þátíð) |
ég gegndi | við gegndum | past (þátíð) |
ég gegndi | við gegndum |
þú gegndir | þið gegnduð | þú gegndir | þið gegnduð | ||
hann, hún, það gegndi | þeir, þær, þau gegndu | hann, hún, það gegndi | þeir, þær, þau gegndu | ||
imperative (boðháttur) |
gegn (þú) | gegnið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
gegndu | gegniði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |