From Middle High German gemein, from Old High German gimeini, from Proto-West Germanic *gamainī. Cognate with Old English gemǣne, English mean, Dutch gemeen, Danish gemen, Swedish gemen and Norwegian gemen.
gemein (strong nominative masculine singular gemeiner, comparative gemeiner, superlative am gemeinsten)
number & gender | singular | plural | |||
---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | |||
predicative | er ist gemein | sie ist gemein | es ist gemein | sie sind gemein | |
strong declension (without article) |
nominative | gemeiner | gemeine | gemeines | gemeine |
genitive | gemeinen | gemeiner | gemeinen | gemeiner | |
dative | gemeinem | gemeiner | gemeinem | gemeinen | |
accusative | gemeinen | gemeine | gemeines | gemeine | |
weak declension (with definite article) |
nominative | der gemeine | die gemeine | das gemeine | die gemeinen |
genitive | des gemeinen | der gemeinen | des gemeinen | der gemeinen | |
dative | dem gemeinen | der gemeinen | dem gemeinen | den gemeinen | |
accusative | den gemeinen | die gemeine | das gemeine | die gemeinen | |
mixed declension (with indefinite article) |
nominative | ein gemeiner | eine gemeine | ein gemeines | (keine) gemeinen |
genitive | eines gemeinen | einer gemeinen | eines gemeinen | (keiner) gemeinen | |
dative | einem gemeinen | einer gemeinen | einem gemeinen | (keinen) gemeinen | |
accusative | einen gemeinen | eine gemeine | ein gemeines | (keine) gemeinen |
gemein