From Old Norse gjǫrð, from Proto-Germanic *gerdō, from Proto-Indo-European *gʰerdʰ-.
gjørð f (genitive singular gjarðar, plural gjarðir)
Declension of gjørð | ||||
---|---|---|---|---|
f3 | singular | plural | ||
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | gjørð | gjørðin | gjarðir | gjarðirnar |
accusative | gjørð | gjørðina | gjarðir | gjarðirnar |
dative | gjørð | gjørðini | gjørðum, gjarðum | gjørðunum, gjarðunum |
genitive | gjarðar | gjarðarinnar | gjarða | gjarðanna |