From Old French grave (“sandbank”).
grava f (plural graves)
See the etymology of the corresponding lemma form.
grava
From French, Italian and English grave, ultimately from Latin gravis. Compare German gravitätisch.
grava (accusative singular gravan, plural gravaj, accusative plural gravajn)
From Old Norse grafa (“to dig”), from Proto-Germanic *grabaną, from Proto-Indo-European *gʰrābʰ- (“to dig, scratch, scrape”).
grava (third person singular past indicative gróv, third person plural past indicative gróvu, supine grivið)
Conjugation of grava (group v-60) | ||
---|---|---|
infinitive | grava | |
supine | grivið | |
participle (a26)1 | gravandi | grivin |
present | past | |
first singular | gravi | gróv |
second singular | grevur | gróv(st) |
third singular | grevur | gróv |
plural | grava | gróvu |
imperative | ||
singular | grav! | |
plural | gravið! | |
1Only the past participle being declined. |
Audio | (file) |
grava
grava
grava
gravā
grava m or f
grava f
From Old Norse grafa, from Proto-Germanic *grabaną, from Proto-Indo-European *gʰrābʰ- (“to dig, scratch, scrape”).
grava (present tense grev, past tense grov, past participle grave, passive infinitive gravast, present participle gravande, imperative grav)
From Old Norse grafa, from Proto-Germanic *grabaną.
grava
grava
a grava (third-person singular present gravează, past participle gravat) 1st conj.
infinitive | a grava | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
gerund | gravând | ||||||
past participle | gravat | ||||||
number | singular | plural | |||||
person | 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | |
indicative | eu | tu | el/ea | noi | voi | ei/ele | |
present | gravez | gravezi | gravează | gravăm | gravați | gravează | |
imperfect | gravam | gravai | grava | gravam | gravați | gravau | |
simple perfect | gravai | gravași | gravă | gravarăm | gravarăți | gravară | |
pluperfect | gravasem | gravaseși | gravase | gravaserăm | gravaserăți | gravaseră | |
subjunctive | eu | tu | el/ea | noi | voi | ei/ele | |
present | să gravez | să gravezi | să graveze | să gravăm | să gravați | să graveze | |
imperative | — | tu | — | — | voi | — | |
affirmative | gravează | gravați | |||||
negative | nu grava | nu gravați |
Borrowed from Catalan grava (“gravel”).
grava f (plural gravas)
grava
Formed from grav (“grave”), referring to burying fish in the ground.
grava (present gravar, preterite gravade, supine gravat, imperative grava)
Active | Passive | |||
---|---|---|---|---|
Infinitive | grava | gravas | ||
Supine | gravat | gravats | ||
Imperative | grava | — | ||
Imper. plural1 | graven | — | ||
Present | Past | Present | Past | |
Indicative | gravar | gravade | gravas | gravades |
Ind. plural1 | grava | gravade | gravas | gravades |
Subjunctive2 | grave | gravade | graves | gravades |
Participles | ||||
Present participle | gravande | |||
Past participle | gravad | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs. |
grava