grb
From Czech erb, from Old High German erbe (“heir”).
gȓb m (Cyrillic spelling гр̑б)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | gȓb | gr̀bovi |
genitive | grba | grbova |
dative | grbu | grbovima |
accusative | grb | grbove |
vocative | grbe | grbovi |
locative | grbu | grbovima |
instrumental | grbom | grbovima |
gȓb m inan
Masculine inan., hard o-stem | |||
---|---|---|---|
nom. sing. | gŕb | ||
gen. sing. | gŕba | ||
singular | dual | plural | |
nominative (imenovȃlnik) |
gŕb | gŕba | gŕbi |
genitive (rodȋlnik) |
gŕba | gŕbov | gŕbov |
dative (dajȃlnik) |
gŕbu | gŕboma | gŕbom |
accusative (tožȋlnik) |
gŕb | gŕba | gŕbe |
locative (mẹ̑stnik) |
gŕbu | gŕbih | gŕbih |
instrumental (orọ̑dnik) |
gŕbom | gŕboma | gŕbi |
gŕb