From Old Norse grenja (“to howl”).
grenja (third person singular past indicative grenjaði, third person plural past indicative grenjað, supine grenjað)
| Conjugation of grenja (group v-30) | ||
|---|---|---|
| infinitive | grenja | |
| supine | grenjað | |
| participle (a6)1 | grenjandi | grenjaður |
| present | past | |
| first singular | grenji | grenjaði |
| second singular | grenjar | grenjaði |
| third singular | grenjar | grenjaði |
| plural | grenja | grenjaðu |
| imperative | ||
| singular | grenja! | |
| plural | grenjið! | |
| 1Only the past participle being declined. | ||
From Old Norse grenja (“to howl”).
grenja (weak verb, third-person singular past indicative grenjaði, supine grenjað)
| infinitive (nafnháttur) |
að grenja | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
grenjað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
grenjandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég grenja | við grenjum | present (nútíð) |
ég grenji | við grenjum |
| þú grenjar | þið grenjið | þú grenjir | þið grenjið | ||
| hann, hún, það grenjar | þeir, þær, þau grenja | hann, hún, það grenji | þeir, þær, þau grenji | ||
| past (þátíð) |
ég grenjaði | við grenjuðum | past (þátíð) |
ég grenjaði | við grenjuðum |
| þú grenjaðir | þið grenjuðuð | þú grenjaðir | þið grenjuðuð | ||
| hann, hún, það grenjaði | þeir, þær, þau grenjuðu | hann, hún, það grenjaði | þeir, þær, þau grenjuðu | ||
| imperative (boðháttur) |
grenja (þú) | grenjið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| grenjaðu | grenjiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||