gripa
gripa
gripa f (4th declension)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | gripa | gripas |
genitive | gripas | gripu |
dative | gripai | gripām |
accusative | gripu | gripas |
instrumental | gripu | gripām |
locative | gripā | gripās |
vocative | gripa | gripas |
gripa f
From Old Norse grípa (“to grab”), from Proto-Germanic *grīpaną, from Proto-Indo-European *gʰreyb- (“to grasp, grab”).
gripa (present tense grip, past tense greip, past participle gripe, passive infinitive gripast, present participle gripande, imperative grip)
From Old Norse grípa, from Proto-Germanic *grīpaną.
grīpa
present | past | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
infinitive | grīpa | — | ||||
participle | grīpandi, grīpande | gripin | ||||
active voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive | |
iæk | grīper | grīpi, grīpe | — | grēp | gripi, gripe | |
þū | grīper | grīpi, grīpe | grīp | grēpt | gripi, gripe | |
han | grīper | grīpi, grīpe | — | grēp | gripi, gripe | |
vīr | grīpum, grīpom | grīpum, grīpom | grīpum, grīpom | gripum, gripom | gripum, gripom | |
īr | grīpin | grīpin | grīpin | gripin | gripin | |
þēr | grīpa | grīpin | — | gripu, gripo | gripin | |
mediopassive voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive | |
iæk | grīps | grīpis, grīpes | — | grēps | gripis, gripes | |
þū | grīps | grīpis, grīpes | — | grēpts | gripis, gripes | |
han | grīps | grīpis, grīpes | — | grēps | gripis, gripes | |
vīr | grīpums, -oms | grīpums, grīpoms | — | gripums, gripoms | gripums, gripoms | |
īr | grīpins | grīpins | — | gripins | gripins | |
þēr | grīpas | grīpins | — | gripus, gripos | gripins |
gripa
gripa f
grȉpa f (Cyrillic spelling гри̏па)
grȉpa f (Cyrillic spelling гри̏па)
grípa f
Feminine, a-stem | ||
---|---|---|
nominative | grípa | |
genitive | grípe | |
singular | ||
nominative (imenovȃlnik) |
grípa | |
genitive (rodȋlnik) |
grípe | |
dative (dajȃlnik) |
grípi | |
accusative (tožȋlnik) |
grípo | |
locative (mẹ̑stnik) |
grípi | |
instrumental (orọ̑dnik) |
grípo |
gripa f (plural gripas)
gripa
From Old Swedish grīpa, from Old Norse grípa (“to grab”), from Proto-Germanic *grīpaną, from Proto-Indo-European *gʰreyb- (“to grasp, grab”). Cognate with Norwegian gripe, Danish gribe, Icelandic grípa, English gripe, Dutch grijpen, German greifen.
Audio: | (file) |
gripa (present griper, preterite grep, supine gripit, imperative grip)
active | passive | |||
---|---|---|---|---|
infinitive | gripa | gripas | ||
supine | gripit | gripits | ||
imperative | grip | — | ||
imper. plural1 | gripen | — | ||
present | past | present | past | |
indicative | griper | grep | grips, gripes | greps |
ind. plural1 | gripa | grepo | gripas | grepos |
subjunctive2 | gripe | grepe | gripes | grepes |
present participle | gripande | |||
past participle | gripen |
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.