From guð, Guð (“God”), in the phrase hér sé guð.
guða (weak verb, third-person singular past indicative guðaði, supine guðað)
| infinitive (nafnháttur) |
að guða | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
guðað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
guðandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég guða | við guðum | present (nútíð) |
ég guði | við guðum |
| þú guðar | þið guðið | þú guðir | þið guðið | ||
| hann, hún, það guðar | þeir, þær, þau guða | hann, hún, það guði | þeir, þær, þau guði | ||
| past (þátíð) |
ég guðaði | við guðuðum | past (þátíð) |
ég guðaði | við guðuðum |
| þú guðaðir | þið guðuðuð | þú guðaðir | þið guðuðuð | ||
| hann, hún, það guðaði | þeir, þær, þau guðuðu | hann, hún, það guðaði | þeir, þær, þau guðuðu | ||
| imperative (boðháttur) |
guða (þú) | guðið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| guðaðu | guðiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||